"බ්‍..ර්..ර්.. හපෝ සීතල... "
වත්ත වටකරගෙන පරම්පරා ගානකට සෙවණ සාදපු තුරුමුදුන් අස්සෙන් රිංගාගෙන රිංගාගෙන මෝසම් වරුසාවේ සීතලත් අරන් ඇරුණු ජනේලෙන් ගෙට රිංගන සීතල සුලඟෙන් බේරෙන්න ජනේල් පියන් එකට තදකරන ගමන් මට කියවෙනවා...හීනි සුලඟට ගහගෙන ආපු වැහි පොද බිංදු බිංදු දෙකක් තුනකට කියවමින් හිටපු පොත ලාවට තෙමිලා... වැහි බිංදුව පොතේ පිටුවටම දියවෙලා යනවා.. ⛈
ඇත්තම කතාව මට නම් ඕනි ඔය වැස්ස අනෝරා වැහි වගේ වෙලා වහලේ දිගේ ඇවිත් හරි ආඩම්බරේට පොලව සිඹින ලස්සන බලන්න..
ඊට පස්සේ ගස්වල අතු උඩට එක පේලියට නැවතිල්ලක් නැතුව "ටක් ..ටක්" කිය කිය වැහි බිංදු පේලියට වැටෙන තාලේ බලන්න...
කොහේ හරි ගහක අත්තකට මුවා වෙලා තෙමී නොතෙමී ඉන්න හදන දෙමලිච්චෙක් වැස්සෙන් බේරෙන්න හදන පනින පිමි බලන්න... ඒ වෙලාවට රස විඳ විඳ කියවන්න ගත්තු පොත අතේ තිබ්බට හිත තියෙන්නෙ වැස්ස ලඟ... එතකොට සීතල... අපෝ සීතල මොන ප්‍රශ්නද ... අපි වගේ වැස්සට පෙම්බඳින ඈයන්ට...
"ඔය ජනේලෙත් ඇරන් ඇඳට වෙලා මේ වහින වැස්සේ පිනී බාලා හෙම්බිරිස්සාවක්වත් හදාගන්නද ළමයො ඔය හදන්නේ..? "
ඩොක්..හීන්වලින් බිම.. ඕකනේ බැරි.. අම්මා ගෙ සුපුරුදු වදන් පෙල..
"නෑ .. නැ.. හරි .. හරි අම්මා මන් මෙ වහන්න හදන්නෙ.." වාද කරල පලක් නෑ.. එහෙම තමා අම්මලා.. එතකොටම මෙන්න නහයත්..
"හචිස්!! "
"ඕකනෙ මන් කියන්නෙ..වැස්ස වෙලාවට ජනේලේ ලඟ ඉඳන් පිනී බාන්න එපා කියලා . ආ මේක බොන්න "
"කෝපී" 😍☕️
අපි තරම් අපි ගැන වෙන දන්නවනම් ඉතින් අම්මා කියන්නෙ බොරුවට යැ..
එතකොට කෝපි.. කෝපි කියන්නෙත් එක්තරා විදියක භාෂාවක්.. දුක,සතුට,ආදරය,විරහව,පාලුව හැමදේම එක්ක ලඟින් ඉන්න අපූරු හිතවතෙක්..
"ඔච්චර කෝපි බොන්නෙපා මැට්ටියේ.. දන්නවද මොනවද ඕවගෙ තියෙන්නෙ කියල.. කැෆේන්.."
"ම්ම්.. ඉතින්.."
"ඉතින් කිතුල්..හදාගන්නවකෝ ලෙඩක්.. කියන දෙයක් අහන්නෙම නෑනේ .. " 😠
" හා.. " 😝
වැහිබිංදු අස්සෙන් ... හිමීට හිමීට එබෙන.. මතක හීන...
ඒ කිව්වෙ හීන වෙච්ච මතක..
එතකොට හීන.. හීන හරියට ජීවිතේට හුස්ම පිඹින ඔක්සිජන් එකක් වගේ... මිනිස්සු හීන වැඩිපුර දකින්නෙ ඒවා දකින්න දකින්න ආසා නිසා.. හැබැයි ඒවා බිඳුනම හුඟක් දුක හිතෙන්නෙ වැඩිපුර හීනවල ජීවත් වෙන නිසා.. ජීවිතේට හීන ඕනි... විඳින්නයි.. ඒවගේ ජීවත් වෙනවටත් වඩා...
හම්මේ... වැහිබර හැන්දෑවක කෝපි කෝප්පයක් ගිය දුරක්.. බීලා ඉවර උනු තේ මණ්ඩි වලින් සාස්තර බලලා අනාගතේ හොයන ලෝකයක් ඇතුලේ ඉඳගෙන.. හවස් වරුවක වැටෙන වැහි බිංදුවක සීතල කෝපි කෝප්පෙක දවටලා බොන ගමන් ජීවිතේ ගැන හීන දකින්න... කවි ලියන්න... ආදරේ කරන්න පුලුවන් සුන්දර මිනිස්සු තවමත් මේ සමාජේ ඉන්නවා.. ඉඩෝර නිමාකරගෙන වහින වැස්සත් වෙලාවකට සිතුවිලි වලට හැඟීම් කවලා රසම රස සිතුවිලි නිදහස් කරන මැෂිමක් වගේ...
එදා ඉඳන් වැහිබර අහස් යට ගෙවුණු හැම හුස්මකම මතක සුවඳ අරගෙන තව පරම්පරා ගානක් හිමීට හිමීට පොලව සිඹින මේ වැස්සත්... තවත් කාලාන්තරයක් ජීවිත වලට බලාපොරොත්තු ගේන හරි අපූරු දෙයක් වෙලා තියේවි..
තවත් වෙලාවකට.. හිමි අහිමි සුසුම් පොදවල් යුග යුග ගණන් ඇද බැඳ තියාගත්තු .. ඒ සුසුම් වල සෙනේහයෙන් ලියකම් කරවපු අහසක.. ඒ වගේ ලිහුණු බැඳුණු අත්වල ආදරණීය මතකත් මේ වැහි බිංදුවලට කැවිලා ඇති..කවුද දන්නේ... ආත්ම ගානක් පුරාවට අපේම දුක් සුසුම්.. සිනහා පොදවල දෝංකාරම මේ වැස්සත් එක්ක පොලව සිඹිනවද කියල...
"දඩස්" ජනේලය වැහෙනවා..හරි වේගෙට.. මගේ මනෝ ලෝකේ සෑහෙන දුරක්.. මන් ගිහින්.. වැස්ස කුණාටුවක් වෙලා හරි වේගෙන් ඇද හැලෙනවා ... අකුණු ,විදුලිත් එක්කම.. දැන් ඈ කුණාටුවක්.. හීනී හුලඟට පිණි දියෙන් තෙත බරිත වුනු මුරණ්ඩු කෙහෙරැල්ලක් මන් පස්සට ඇද්දා..
වැස්සෙම උනත් නිහඬව නොඉඳපු පාලු මකන්නා... ටිකකට නිහඬ කරන්න හිතාගෙන අතට ගන්නකොට... දීප්තිමත් සුදු නිල් පසුබිමේ ඉඳන් හිනාවෙන මුහුණු පොත මට මෙන්න මෙහෙම දසුනක් අවසානයට ඉතිරි කරලා තිබ්බා..
..........................................
" සැඩ සුලං වැල් හමා
අකුණු විදුලිය කොටා
මහා වැහි වලාවක්
හදිසියෙන් ඇද හැලිණ.. ⛈
කාලයෙන් කාලයට..
පරපුරෙන් පරපුරට
ලොව පැවති දා පටන්
මෙතෙක් සුවහස් ගණන්
පෙම්වතුන් විසින් ලූ
උණු කඳුලු කැටි වලින්
වැසි බිංදු ගොඩ නැගී
ඇතැයි මට සිතිණි... " 😊
-මහගම සේකර-
~මානි~ ✒️
No comments:
Post a Comment