නුඹට.. 💜️

ඉතින් මට අවැසි ඉපදෙන්න
නුඹ මා මිය ඇදෙන්නට සැලැස්වූ තැනම..
සිහිනයක් හා සබැඳි
අතීතයේ දුවිලි වලා මත....

කිමිදෙමින් සොයන්නෙමි
අත් හැරුණු රැහැන් පට..
මා මගෙන් වෙන් කළ
ඒ තියුණු වූ මුවත..
නුඹම නම් දුන් නුඹේ "ආදරය" ..

ඈත අතීතය දෙස බලා
නොවැළපෙමි කිසි විට....
ඒත් රහසින් උපදින,
මේ කඳුලු කුමකට....
මම ද මිය ගිය වග
මට පසක් කළ "කඳුළැලි"

අනාගතය නොදනිමි
ඉතින්
තවමත්....
එහෙත්
වර්තමානය පුරා සොයනෙමි....
මට මා ද නැති කර,
මගෙන් බොහෝ දුර ගිය....
මම ඔබට දුන්
මගේ "ප්‍රේමය "..

හිතවත,
හැකි ද
කියාදෙන්න මට....
මකා දමනා අයුරු!
අතින්වත් අත නොඅල්ලා බැඳි
ඒ අරුමයෙන් යුත්,
"අපේ ප්‍රේමය " 🙂❤️

- මානි -

ඉතින් මා විඩාබරය . 💔

ඉතින් මා විඩාබරය..

ගව් සියක් දුර තනිවම ඇවිද
ඉතින් මට බොහො විඩා ය..
චන්ඩ හිරු රැසින් පිරි වීදි පුරාවට
සැනසුමේ දිය බිඳක් සොයා ගොස්..
දාහයෙන් හෙම්බත් සිරුරට..
විඩා නිවන දිය පොදක් සොයා
ඉතින් මා විඩාබරය ..

හිතවත..
නුඹට නික්මෙන්න යැයි අයැදූ
වෙහෙසකර දෑසින්ම අවට බලන්නෙමි..
ඉතින් මේ විඩාව බෙහෙවින් දරුණුය ..
නිවෙන්නට නොහැකි වූ..
හඬන්නට ද කඳුලු ද නොවූ..
හිස් අවකාශයක සැරිසරාම
ඉතින් මට බොහෝ විඩාය..

වසන්තයේ..
තුරු මුදුන් අතරින් එබෙන සතුටේ
හිරු කිරණ මට අකැපය..
සැනසුමේ ස්නේහයෙන් පොබයන
වලාකුළු මට අකැපය..
දාහයෙන් තෙත් වූ,විඩාවෙන් අවතැන් වූ
කාන්තාරමය විදීයක සිට ලියමි..
අස්වැසිල්ල නම් ප්‍රේමයද විමසමි..

විඩාවට දිය පොදක් නැති..
වසින්නට වැහි වලාකුලු නැති..
චණ්ඩ වූ අහසට බියපත්ව හිඳිමි..
මේ කටෝරය අවසන මට වැස්සක් අවැසිය..
තවත් දුර යා නොහැක...
මම දුබලය..
සෙනෙහසේ සා පිපාසාවෙන්ම
ඔත්පලය..
ඉතින් ...
මා බොහෝ විඩාබරය ..!!

- මානි -

නොපැයූ සඳට.. 🌜️🌜️

"ඉතින් සඳ මම නුඹට කියනෙමි
ටිකක් ඇවිදින් යන්න අහසට..
දුර ඈත හිඳ තරු ලඳුන් ලියු
කවි කතා විමසා බලන්නට...

නීල අහසින් පාට අරගෙන..
බැස  ගියත් හිරු කළු වලාවට..
අඳුර මැද්දෙන් සිනා අරගෙන
අනේ සඳ නුඹ එන්න අහසට..

කල්ප ගණනක් වලා ඉපැදුනු
කතන්දර හා බැඳුනු පොලොවට..
හීන් හඬ ඉකිබිඳුම් හැඬුවේ
කවි කිව්වෙ හඳ නුඹ බලාගෙන..

කිරි සුවඳ  පිරි සිඟිති දෙතොලක
සිහින පිරි හසරැල්ලේ සුවඳට..
මව්වත් ව ඈ නුඹට ඇමතූ..
කවි පේලි ගැයුවාලු එදවස..

මදු සඳෙන් රන් කැලුම් විසිරෙන..
පෙම්වතුන් ගැයු මිහිරි පදයක..
විරහවෙන් පිරි කඳුලු දෑසුත්..
හඬා වැටුනේ නුඹ පතාගෙන..

ඉතින් සඳ මම නුඹට කියනෙමි..
යලිත් ඇවිදින් යන්න අහසට..
කළුවලා මැද දසන් දක්වා..
සතුට දෙන්නට බිඳුනු පොලොවට.. " 🌜️🌝

- මානි - 🖋️❤️

ආදරනීය වැලන්ටයින් ❤️

ආදරේ වෙනුවෙන් ආදරේ වපුරන්න..
ආදරේ නාමයෙන් මිනිසුන්ව භාවිතා කරන්න නෙවෙයි.. හිත්වලට අවංකව ලංවෙන්න..

බොහෝ දෙනා වැලන්ටයින් අර්ථ දක්වන හාස්‍යෝත්පාදක ගණයේ නොවන අපූරූම ආදරයක් ලබන්න..

ඔබත් ; ඒ වගේ ආදරේ කරන්න..
වාසි ප්‍රයෝජන, නම්බු නාම, කිසිවක් නොමැති

නිදහසේ... අහේතුකව..
කොන්දේසි විරහිතව ආදරේ කරන්න..

හිත් වලට ගින්දර දෙන්න නෙවෙයි..
කෙනෙක්ගේ හිතක ඇවිලෙන ගින්දර නිවන්න ආදරේ කරන්න ...

විශ්වාසය අවභාවිතා කරන්න නෙවෙයි...
ඒ විශ්වාසය මුළු ජිවිත කාලෙම සිහිපත් කරන විට පවා සැනසීමක් දැනෙන්න ආදරේ කරන්න...

අයිතියම නෙවෙයි... අයිති නොවුනත්..
සිහිපත් වෙන සිතුවිල්ලක පවා නිවී සැනහෙන විදියට ආදරේ කරන්න..

ඉතින්...
වාණිජ ලෝකයක විකිණෙන ආදරවන්තයන් අතරේ..

හදවතට දැනෙන්න ඇත්තටම ආදරයම විතරක් විඳින්න...😊❤️

එන්න..
අපි අලුත් විදියට ආදරය කියවමු !!

ඔබ සැමට සුබ ආදරවන්තයන්ගේ දවසක්!! ❤️

- මානි -

සය මසකට පසු නැවත උපන්නෙමි.

අහස වැහි බරය.. නින්දත් නොනින්දත් අතර දැඩි උණුසුම නිසාවෙන් මා අරගල කරමින් හිඳිමි.එන වගට දිවුරා ශබ්ද පූජා පවත්වා දින කිහිපයක් මග හැරි වැහි වලාවන් හා කෝප ගන්නට මට අවැසිය.. එහෙත්.. පළාතම දෙදුරුම් කවන අකුණු හඬකින් පිබිදෙමි.. ඉඩෝරයේ අවසන් උණුසුම බෙර හඬින් ඇද වැටෙන ඉඩෝරයේ ප්‍රථම වැහි බිඳු මත සුවඳ විහිදවමින් මියැදෙන අයුරු විඳිනෙමි..

හැරෙන්නට ඉඩ නැති තත්පර කිහිපයකට පසු මෙතෙක් ඉඩෝරයේ කෲරත්වයෙන් දුක් විඳි පොලොව මේ දැයි අහස මා හට අමතක කරවමින් ගියේය.. සියලු බොර පැහැ වතුර හා සේදෙමින් ගිය දුහුවිල්ලකට පසුව ප්‍රහර්ෂයේ සිසිලසද,සැනසිල්ලද ගෙන වර්ෂාව ඇද හැලෙන්නට විය.. මහා මේඝයන්ගෙන් හාත්පස වැසෙන විට... ඉඩෝරය අවසන් වරට නික්මෙන විට... වස්සානය සියලු අණසක පතුරවා සිසිලසත්,බලාපොරොත්තුවේ සතුටත් ගෙන සිනාසලන විට... ජීවිතයේ සියලු දුක් කම්කටොලුත් මේ වැස්ස සේම නික්මී යනවානම් කියා රහසින් ප්‍රාර්ථනා කරමි.. ❤️

ඉතින් හිතවත...
මේ මේඝ වලාවන් පැමිණිය යුතුය...
විදුලියේ එළියන්ද ,
ඒ ගර්ජනාවන් ද පැමිණිය යුතුය...
සියලු දුක් දෝමනස්සයන් සෝදා හරින්නට... වස්සානය එන වග දන්වා සිටින්නට..
ඔවුහු පලමුව පැමිණිය යුතුය..

සැනසුම් සුවයක් සමඟ වස්සානය පැමිනි විට..
නියඟයේ කටුකත්වයෙන් උපන් සියලු වේදනාවන් හට සේදී යන්නට ඉඩ දෙන්න..

අලුත් බලාපොරොත්තුවේ ප්‍රහර්ෂය වැළඳගන්න..

අලුත් වැසි දියට සේදෙන දුහුවිල්ලේ අවසන් හුස්මෙහි සුවඳ මෙන් ඔබත් කටුක බවේ මතකයෙන් සැනසී සිසිලැසැති වස්සානය හා පිබිදෙන්න...

ජීවිතය අලුතින් හිතන්න ... හැම වස්සානයකම අලුතින් පටන් ගන්න..
විඳවන්නට නොවේ... විඳින්නට ජීවත් වන්න..

- මානි - 

❤️