Friday, January 17, 2025

Red White and Royal Blue : A Royal Romp with Heart 😉


Casey McQuiston’s "Red, White & Royal Blue" is a book that doesn’t just invite you to read—it sweeps you off your feet and plunges you into a world brimming with humor, charm, and heartfelt moments. From the very first page, McQuiston’s sharp wit and endearing characters pull you in, making it nearly impossible to put the book down.  

What sets this novel apart is its ability to balance lighthearted romance with deeper, more introspective themes. It’s a story that makes you laugh out loud with its razor-sharp banter, yet leaves you reflecting on identity, self-discovery, and the courage it takes to truly live authentically. One line that particularly stands out is “History, huh? Bet we could make some.” It’s a succinct yet powerful reminder of the potential we all have to create change, no matter the circumstances.  

McQuiston’s prose is a delightful mix of playful and poignant, effortlessly weaving humor with heartfelt insights. Lines like “Sometimes you just jump and hope it’s not a cliff,” capture the beauty and vulnerability of taking risks—whether in love, life, or standing up for your beliefs. These moments feel so genuine and universal, making the book resonate deeply, regardless of your background or perspective.  

Also this book stands out with its ability to create a world that feels vibrant and real. The characters, with their flaws, quirks, and undeniable charm, leap off the page. McQuiston doesn’t just give us a romance; they give us a story about relationships in all their forms—family, friendship, and the bonds we forge along the way.  

This book is for anyone who:  

- Craves witty banter and laugh-out-loud moments,  

- Values stories that explore themes of identity, family, and courage,  

- Loves a romance that’s equal parts swoon-worthy and thought-provoking.  

Red, White & Royal Blue, isn’t just a love story; it’s a celebration of hope, resilience, and the beauty of embracing who you truly are. Whether you’re a longtime fan of contemporary romance or new to the genre, this book is sure to leave you smiling and maybe even shedding a happy tear or two.  

Pick up this gem of a novel—you’ll not only find an entertaining story but a reminder that love, in all its forms, is worth fighting for. ☺️❤️


#CaseyMcQuiston #redwhiteandroyalblue

- Maani -


Sunday, December 29, 2024

The Lion Women of Tehran


It’s truly remarkable how an entire year of reading various works can lead to discovering the best book of 2024 in its final days."The Lion Women of Tehran" by Marjan Kamali  provided the emotional depth and humanized storytelling I had been searching for all year.Spanning decades from the 1950s to 2022, the story takes readers on a journey through the streets of Tehran, Iran, while chronicling a friendship that endures the most challenging personal and societal upheavals.  

The novel revolves around Ellie and Homa, two girls from contrasting social backgrounds. Ellie comes from an upper-middle-class family and is raised by her ambitious,social climber mother, who remarries her late husband's brother to secure a better life for Ellie. Meanwhile, Homa, born into a politically active father, idealistic family, is the embodiment of resilience and strength—a lioness amidst the turmoil of Tehran.  

At the heart of the story is the loyalty of their friendship, a bond that begins at the age of seven and survives the tests of time, betrayal, and pain. Ellie, despite her flaws, becomes the unexpected architect of Homa's life trajectory—both for better and worse.   

The book doesn’t shy away from portraying the complexities of human relationships or the harrowing realities of life in a politically unstable country. Ellie, later married to Mehrdad—a compassionate and steadfast man—continues to wrestle with her past and the consequences of her actions.  

The backdrop of the Islamic Revolution and the subsequent war in Iran only heightens the stakes, reflecting how these two women’s lives intertwine with their country’s turbulent history. Despite their estrangement, Ellie and Homa eventually reconnect, their reunion a testament to the enduring strength of their friendship and how this bond inspires the next generation. The novel beautifully illustrates how the legacy of love, loyalty, and resilience can ripple across generations.  

Marjan Kamli masterfully captures the essence of Tehran’s political and cultural evolution while weaving a narrative of friendship, sacrifice, and redemption. The story is heart-wrenching, inspiring, and deeply moving, a testament to the strength of women and the men who choose to support and protect them.  

The Lion Women of Tehran is more than just a novel—it’s a tribute to the indomitable spirit of women and their ability to rise above circumstances. It’s a book that will stay with me for a long time. 

#Maani




Sunday, September 15, 2024

Inside Out 2 🫡


 Just finished watching the movie "Inside Out 2". Rather than simply beautiful, I’d describe it as intellectual because it definitely warrants discussion.

In the film, the emotions in Riley's mind—Joy, Sadness, Anger, and Fear—manage the Headquarters of her mind peacefully until puberty hits at age 13. This is when anxiety, the notorious new emotion, makes its entrance, bringing along a team of negative emotions like jealousy, envy, and embarrassment, taking over the Headquarters.

This shift symbolizes the loss of the joy or happiness we often felt as children. Suddenly, you're on edge, nervous, and worried about everything and everyone around you. The movie clearly shows how poor decisions can be made under anxiety. You might have a significant goal and a strong desire to achieve it, but in the process, you start losing the "good person" or the happy person you once were. As the film illustrates, anxiety takes over the mind, leaving Joy with only the basic emotions at the Headquarters while the more complex ones dominate.

The drama unfolds as anxiety, which can be useful in some situations, becomes overwhelming. It keeps you awake at night, thinking of countless ways things might go wrong, without offering any peaceful, positive thoughts. Anxiety thrives on this negative thought process, taking control and weakening other emotions day by day.

I love how Pixar's creators have depicted this so specifically. The moments in the film can make you reflect on your own experiences, recognizing similar feelings and challenges. This relatability extends beyond Riley’s story, even if it has been years since you experienced puberty. After that point, the struggle with complex emotions and mood swings continues.

Joy leaves the Headquarters with the basic emotions and does everything to help Riley feel normal again. Despite the struggles, including the moments when Joy feels sad, angry, or powerless, she tries to restore balance. Anxiety initially aims to protect Riley by preparing for potential problems, but this often results in exacerbating the situation. The thought "I am not good enough" becomes particularly dangerous, leading Riley to feel inadequate and break her belief system. This results in a panic attack, vividly depicted by Pixar, capturing the overwhelming sensation of losing control.

Have you ever had a panic attack, where everything seems to collapse around you? Pixar does an excellent job illustrating this experience. Riley feels the weight of negative thoughts and memories she has bottled up, realizing how they have impacted her life.

In the end, Joy returns to Headquarters, acknowledging the strength of the avalanche of emotions Riley is experiencing. By allowing these feelings to be expressed, Joy helps Riley regain control. This illustrates how excessive pressure can disrupt a person’s functioning.

Ultimately, Riley calms down as Joy takes charge of the Headquarters, managing anxiety without letting it dominate. Pixar created a movie about emotions nine years ago, and I believe this sequel is a remarkable continuation. I’m looking forward to seeing how nostalgia, potentially the next significant emotion, might play a role in future films, as it can deeply influence our emotional experiences.

After all, "Inside Out 2" offers a powerful exploration of anxiety and its impact on our mental well-being. Through Ryle's journey, the film effectively conveys the importance of acknowledging and addressing our emotions, rather than suppressing them. The film's ending, with Joy and Ryle finding a way to coexist peacefully, offers a hopeful message that even in the face of adversity, it's possible to overcome challenges and find inner peace.


A must watch!! 🫡

- Maani -  






Saturday, August 10, 2024

A Man Called 'Ove'



Im not a person who cried over books. I normally don't. It could be because I prefer happy endings, all of my romantic fictions got their happily ever afters or whatever. 

Today, I cried. Tears pouring down over my cheeks when I finally reached to the end of this "Beautiful Book" which takes a little  longer to finish than usual.

Ove, A man, a grumpy old man, still so lovable, but misunderstood by the whole world except his darling wife Sonja, Ove is the grumpiest, Do it right guy in the entire land of Sweden. He has his obstacles for life,Reasons that cause for his annoyance & anger developed through years but still he is live like gentlemen who do things in the correct manner. Respect the law,making them and ordering others to live up to them like prohibiting Vehicular traffic in his respectful residential area. Trust me, its a thing.

Almost in his 60s,loosing his wife to cancer, no kids, this old man live in the area with his old terms surrounded by the upgrading young generations. One day an Iranian women with three kids and her husband Patrick who Ove called "The Lanky One" moved to the neighborhood changing Ove's life completely and how.

Ove need a quiet life.But he ended up 6 adults and 4 little kids turning the last years of his lives to something he never expected it would be.

Ove believes he stopped living, when Sonja passed away but life keeps him alive with giving him the company of love,companionship of friends who don't give up so easily.

This book reminds me that, In the end a person will have someone.Someone to care.Someone to hold on. No body in this world won't be truely alone.Even if they aren't yours.Life throws many at you but it never leave you to be totally alone. Even if you want to die early, life has better plans for you indeed. 

Thats how it should be. As the book quote 


" 𝑫𝒆𝒂𝒕𝒉 𝒊𝒔 𝒂 𝒔𝒕𝒓𝒂𝒏𝒈𝒆 𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈. 𝑷𝒆𝒐𝒑𝒍𝒆 𝒍𝒊𝒗𝒆 𝒕𝒉𝒆𝒊𝒓 𝒍𝒊𝒇𝒆 𝒂𝒔 𝒊𝒇 𝒊𝒕 𝒅𝒐𝒆𝒔 𝒏𝒐𝒕 𝒆𝒙𝒊𝒔𝒕, 𝒂𝒏𝒅 𝒚𝒆𝒕 𝒊𝒕'𝒔 𝒐𝒇𝒕𝒆𝒏 𝒐𝒏𝒆 𝒐𝒇 𝒕𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕𝒆𝒔𝒕 𝒎𝒐𝒕𝒊𝒗𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏𝒔 𝒇𝒐𝒓 𝒍𝒊𝒗𝒊𝒏𝒈. 𝑺𝒐𝒎𝒆 𝒐𝒇 𝒖𝒔, 𝒊𝒏 𝒕𝒊𝒎𝒆, 𝒃𝒆𝒄𝒐𝒎𝒆 𝒔𝒐 𝒄𝒐𝒏𝒔𝒄𝒊𝒐𝒖𝒔 𝒐𝒇 𝒊𝒕 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒘𝒆 𝒍𝒊𝒗𝒆 𝒉𝒂𝒓𝒅𝒆𝒓, 𝒎𝒐𝒓𝒆 𝒐𝒃𝒔𝒕𝒊𝒏𝒂𝒕𝒆𝒍𝒚, 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒎𝒐𝒓𝒆 𝒇𝒖𝒓𝒚. 𝑺𝒐𝒎𝒆 𝒏𝒆𝒆𝒅 𝒊𝒕𝒔 𝒄𝒐𝒏𝒔𝒕𝒂𝒏𝒕 𝒑𝒓𝒆𝒔𝒆𝒏𝒄𝒆 𝒕𝒐 𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒃𝒆 𝒂𝒘𝒂𝒓𝒆 𝒐𝒇 𝒊𝒕𝒔 𝒂𝒏𝒕𝒊𝒕𝒉𝒆𝒔𝒊𝒔. 𝑶𝒕𝒉𝒆𝒓𝒔 𝒃𝒆𝒄𝒐𝒎𝒆 𝒔𝒐 𝒑𝒓𝒆𝒐𝒄𝒄𝒖𝒑𝒊𝒆𝒅 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒊𝒕 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒚 𝒈𝒐 𝒊𝒏𝒕𝒐 𝒕𝒉𝒆 𝒘𝒂𝒊𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒓𝒐𝒐𝒎 𝒍𝒐𝒏𝒈 𝒃𝒆𝒇𝒐𝒓𝒆 𝒊𝒕 𝒉𝒂𝒔 𝒂𝒏𝒏𝒐𝒖𝒏𝒄𝒆𝒅 𝒉𝒊𝒔 𝒂𝒓𝒓𝒊𝒗𝒂𝒍.𝑾𝒆 𝒇𝒆𝒂𝒓 𝒊𝒕, 𝒚𝒆𝒕 𝒎𝒐𝒔𝒕 𝒐𝒇 𝒖𝒔 𝒇𝒆𝒂𝒓 𝒎𝒐𝒓𝒆 𝒕𝒉𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒚𝒕𝒉𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒊𝒕 𝒎𝒂𝒚 𝒕𝒂𝒌𝒆 𝒔𝒐𝒎𝒆𝒐𝒏𝒆 𝒐𝒕𝒉𝒆𝒓 𝒕𝒉𝒂𝒏 𝒐𝒖𝒓𝒔𝒆𝒍𝒗𝒆𝒔. 𝑭𝒐𝒓 𝒕𝒉𝒆 𝒈𝒓𝒆𝒂𝒕𝒆𝒔𝒕 𝒇𝒆𝒂𝒓 𝒐𝒇 𝒅𝒆𝒂𝒕𝒉 𝒊𝒔 𝒂𝒍𝒘𝒂𝒚𝒔 𝒕𝒉𝒂𝒕 𝒊𝒕 𝒘𝒊𝒍𝒍 𝒑𝒂𝒔𝒔 𝒃𝒚. 𝑨𝒏𝒅 𝒍𝒆𝒂𝒗𝒆 𝒖𝒔 𝒕𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒂𝒍𝒐𝒏𝒆."


- Maani - 




Wednesday, July 17, 2024

එලවළු වට්ටියේ වෙසක් කූඩුව 😉


      තාඩන,පීඩන,තර්ජන,ගර්ජන,මැද ගෙවෙන උසස් පෙල ජීවිතය යනු අමුතුම තාලේ ඇඩ්වෙන්චර් චාරිකාවකි.එක්කො ගිලෙයි.නැත්තං ගිලී මැරෙයි වාගෙ බියකින් ඉන්නා කාලයකි.දන්නෝ දනිති. කෙසේ හෝ අපේ පන්තියෙ කෙලි රොත්ත සිය ප්‍රථම අවුරුද්ද ගෙවා දැම්මේ සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියකටත් වඩා සැහැල්ලුවෙන් දෝ  මන්දා ය.ඉතින් වසරක් ගෙවී අපේ සිනීයර්ස්ලා විභාගයට මුහුන දෙන්නට ගියවිට අපව මැයි මාසයේදී දොලහෙන් 13ට උසස් කරන ලදී.

        
      මේ කියන්නෙ 2012 මැයි මාසය ය.මැයි කියන්නේ වෙසක් ය.ඉතින් අලුත් පන්තියේ මෙන්ම පාසල් ජීවිතයේ සමරන අවසාන වෙසක් උත්සවය සමරන්නටද අපට මේ කියන කාලයේ නියම වී තිබුණි.කෙසේ හෝ දෛවයේ සරදමින් ද මොන එහෙකින්ද යැයි නොදන්නා මුත් වෙසක් නිවාඩුවට දින දෙකකට පෙර අපව 13 වසරට දමන ලදී.අප මොනතරම් වාසනාවන්ත දැයි කියන්නේ මහත් වූ උත්සහයකින් පසුව මුලු බාලිකාවෙන්ම හොඳම යැයි සම්මත පන්ති කාමර එකක අයිතිකාරීත්වය අපට ලැබීම ය.
      
           එනම් පාසලට ඇතුල්වන තැනම විද්‍යා අංශ ඉදිරිපස බිල්ඩිමේ බැල්කනිය හිමි පන්ති දෙකෙන් එකකි.එය ලබා ගන්නට ගොස් සාමාන්‍යයෙන් එහි යාවජීව සමාජිකත්වය ලබා සිටි සෙට් එක හා අමනාප වෙන්නට සිදුවීම ඇවිත් වෙනමම කතාවකි .කෙසේ හෝ වේවා එපරිද්දෙන් අප පාසලේ වැඩිමල්ම සිසුවියන් බවට සාඩම්බරයෙන් පත්වීම් ලද්දෙමු.(එහෙත් අපගේ ක්‍රියාකාරකම් බාලාංශයටත් හපන් වීම නැවතී තිබුනේ නැත.)😂
 
         අනෙකුත් පන්ති වල සිසුහු දින කිහිපයක් තිස්සේ වෙසක් කූඩු තරඟයට සූදානමින් ය.ඒකට අපිට ඕවාගේ වගේ වගක් නැත.රට පෙරලුනත් ගානක් නැති ලෙස ජීවත් වන අපට වෙසක් කූඩූ මතක් වූයේ අනෙක් සිසුන්ගේ වෙසක් කූඩූ සැකිලි දකින විටය.
  
       ඒ වනවිට අර පන්ති කාමර සිද්දියට දෙතුන් ගොල්ලක් අප හා නොරොක් වෙලා ය.කෙලින් නොබලයි.කතා බහක් වැඩිය නැත.උඩින් බලා යයි.එකම එකක් ය.ඉවසනා දනා රුපු යුදයට මොකද්ද එක කියා තවත් ඉවසිය නොහී ගේමට බැස වෙසක් කූඩූ තරඟය දිනමු යැයි කතා බහක් ඇති වන්නේ ඔය අතරේ ය.
    එහෙත් ගැටලුවකි.බට නැත.කොලත් නැත.සේරටම හපන් හදන්නට එකකුත් නැත.දවසත් ගෙවෙමින් යයි.තරඟය හෙට ය.දැන් ඉතින් වෙන කුමක් කරන්නද... සිතමින් කල් ගෙවන සමයේ ...

"ඒ හලෝ අපි මොණරෙක් හදමුද?? " 😍 අදහස පන්තියේ කලාකාරීයෙකුගෙනි.

"මොකෙක්..?? " 😒

"මෙහෙමයි හලෝ... මායි අපේ අප්පච්චී ගියපාර එකෙක් හැදුවා..."දිමා ගේ ඇස් බබලයි.
      (දිමාත් ,දිමාගේ අප්පච්චීත් ඔය වාගෙ අමුතු අමුතු මනස කලම්බන වැඩ වලට හෙනම දක්ෂය.මගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමෙන්ම මම එය දනිමි.) 😂❤️

"ඒ කොහොමද මොණරු හදන්නේ? .. ඒක ඉක්මන්ට හදන්න පුලුවන්ද ??  "  එකෙක් විමසයි. 😕

"මෙහෙමයි හලෝ.. අපි උගෙ ඇඟ මෙහෙම හදල ...(අභිරූපනයෙන් ) ඔලුව මෙහෙම තියලා හොටක් දාලා තටු දාමු.එච්චරයි... "😃😃

"දිමා ෂුවර් ද? පුලුවන්නෙහ්? "😕
"ඔව් හලෝ නැත්තං අපට හෙට වෙද්දි ලේසිම එක් තමා මට හිතෙන්නෙ ඒක" 😊

"මැඩ්ම්ගෙ ක්වාටස් එකට එහා අර හොස්ටල් එක් පැත්තේ කැලේ අයිනෙ බට තියෙනවා .. මොකො කියන්නෙ යන්ද කපන්න?? "

   අම්මටසිරිය.දැන් ඉතින් අපට හෙන ගැම්මය.විනාඩි 5කට පෙර මුකුත් නැති අපට දැන් අදහසකුත්,සැකිල්ලට බඩුත් ඇත.මැඩම්ගේ ගෙදරින් ඉල්ලා ගත් මන්නයක්ද ගෙන ගමකට ගහන්නට මෙන් අපි 34ම කූඩූවලට බට කපන්නට කුරුලු කැලේට පැන්නෙමු.(ඔය පැන්නා කිව්වට අපි වැටෙන් මෙහා පැත්තේ සිට එහා පැත්තේ උණ පදුරෙන් බට කැපුවෙමු.)😁🙈
   
       ඒ පඳුරෙහි මන්නෙකින් කපන්නට තරම් ලොකු බට නැත.හෙන හීනී බටය.ඒක වැඩිය හොඳය.ගෙවල් වලින් බටද ,අරවාද ,මේවාද ගෙනා ඈයෝ කට ඇරන් බලා සිටිද්දී අපි අර ගැම්මෙන්ම ඉස්කෝලෙන් සොයා ගත් උණ බටත් ගෙන පල්ලම් බැස්සෙමු.
    
      කූඩුව යන්තමින් අටවා ගන්නට එදා කාලය තිබිණි.පසුදා අප එනවිට මොණරාගෙ කඳ ගුරු මේසය උඩ ය.ඔලුවද, තටුද, පන්තියේ තැන තැන ඔහේ වැද හොත්තේ ය.

    සිද්ධිය පටන් ගත්තේ ඉන් අනතුරුවය.අටපට්ටමකට කොල අලවා ඔහේ ඉන්නට සිටිතැයි සිතූ අපද මොකක් හෝ එකකට අර අදින වග එහෙ මෙහෙ පැතිරී තිබිණි.ලාස්ට් මිනිට් වැඩක් වුවද කරන්නට ගත් විට අපේ 34 එක වාගේය.මග පෙන්වීම දිමාගේ ය.සයිඩ් සපොට් එකට අනික් සේරමය.
  
        ඒ අස්සේ කාටවත් හදන්නේ කුමක්ද යැයි පවසන්නට එපා යැයි අපි කතිකාවතකට එලඹුනෙමු.අපේ පන්තිභාර ගුරුතුමා පැමිණ බලා අනුමත කරන බැල්මක් හෙලා පිටව ගියේය.කාටවත් මොනවා කරනවාදැයි නොපවසන්නැයි අපි එතුමාගෙන්ද ඉල්ලා සිටියෙමු.සර් ඉතින් ඒවාගෙ ඒවාට කවදත් හා ය.එමෙන්ම කිසිදු අන් පන්තිකාමර වාසීයෙකුට එදින අපේ පන්තියට පැමිණීම පවා අපි අපි  තහනම් කලෙමු. 😁
   
   දැන් වැඩේ යයි.

"ඔයාලා මොකද්ද හදන්නේ හලෝ?? " 😒

" හැදුවාම බලන්නකො.. " 😊

    විමසා පිලිතුරු නැති කල් හී එහෙන් මෙහෙන් එබිකම් ඇසෙයි.දොර ගාව කැරකෙයි.වෙනදා නැති තරම් අරකද,මේකද ඉල්ලන්නට එයි.හැමතිස්සේම දොර අරින්නට වෙයි.මොනරාගේ කඳද, බඩද පමණක් තවමත් සවි වී නැත.ඔත්තු බලන්නෝ එමටය.අවසානයක් නොමැති තැන් හී අපි පන්තියෙ දොර වසා අගුල දමාගත්තෙමු.😂
   
       එලියේ කසු කුසු ඉහල නගිමින් පවතින සමයේ අසල්වැසියෝ විසින් නුවණින් සිතා සොයා බලන්නට අපේ දයාබර පිසික්ස් ගුරුතුමිය එවන්නේ ඔය අතර ය.අපට ඈට දොර වසා සිටින්නට නොහැක.පහත සිදුවීමේ පුවත එසේ ය.මොණරාගේ කෑලි තවමත් සී සී කඩය.සව් කොලවලින් ඔතා ඇත.

ඈට පිටුපසින් එබෙන ඔලු ගෙඩි අපි නොසලකා හැරියෙමු.

"ළමයි ඔයාලා මොනවද හදන්නේ... ? " 😊
ඇයට ඇත්ත කියන්න බැරි නැත.එහෙත් රැකගත් රහස??

"අපි මේ... මේ අපි එලවලු වට්ටියක් හදනවා " 😁

"මොකක් හදනවා..?? " 😱
අහෝ !!! අපේ දයාබර පිසික්ස් ගුරුතුමිය.. ❤️

"එළවලු වට්ටියක් ටීචර්..මේ තියෙන්නෙ පතෝල.. බණ්ඩක්කා.." 😁

"ඈ..??" 😕

"එතකොට මේ බෝංචි..මේ වට්ටක්කා..මේ අර්තාපල් ..." 😁

මොණරාගෙ බඩ පතෝල වී ,තටු බණ්ඩක්කා වී,ඔලුගෙඩිය අර්තාපල් උනේ එහෙමය.එතුමිය කොතරම් සුහදද යත් අපට හොඳින් නිර්මාණය අවසන් කරන්නැයි කියා පිටව ගියාය.අපේ මගඩිය හසූ වූවාද යන්න නොදනිතත් ඈ පිටතට ගොස්

"ඒ ළමයි අර එළවලු වට්ටියක් හදනවා කියන්නේ" යැයි පැවසූවාය.😂

කෙසේ හෝ අපි මොකෙක් හෝ කුරුල්ලෙකු හදන වග පිටතට ගොස් තිබූ අතර එක් ගුරුතුමෙක් විත් බලා

"ළමයි ...මොකෙද්ද ඔය.....කුකුලෙක්ද?? " යැයි විමසීය.😒

ඒ අතරේ තවත් පුවතකි.ඒ එහා පන්තිය හංසයෙක් හදනා වගය.දැන් තරඟය කොච්චර දරුණුද යත් අපි එකිනෙකා හා දුටුවිට ඔරවාගන්නා තරමට තත්වය පත්වී තිබුණි.🐥
      අවසානයේ මොණරා අවසන් ය.මොණරා නිර්මාණය කල කාලයේ පන්තියද රස සාගරයකි.දවසම උගන්වන්නේ නැති මෙහෙම දවස් හෙනම අඩුය.අපට ඉතින් හරිම විනෝද ය.එහෙන් අර දිනන්න ඕනෑ යන ගැම්ම ය.මෙහෙන් මොණරා ගැන ඔත්තු බැලීම් ය.ඒ කාලයේ ඕවා මහ දේවල් වෙද්දී පන්තියෙ අභ්‍යන්තරයද රස සාගරයක් වී තිබිණි.කෙල්ලන් රොත්තකට හිකි හිකි ගාන්නට ගහක,කොලක,මලක් වුවද ඇති කියන්නේ ඒකය.

    අපේ මොණරාට ඇස් තියන්නට වෙලා මදිය.⌛️ඉතින් ඇස් ඇන්දෙමු.උගෙ බෙල්ල රඳව තිබුනේ උණ පතුරක් මත නිකම්ම ය.මොකද අපට වේලාව මදි විය.හදපු එකක් ගෙන පහලට එන්නැයි දැනුම් දෙද්දීත් අපේ මොණරාට ඔලුවක් නොවීය.😂
    සුබ නැකතින් මොණරා පහලට ගෙන ආවෙමු.උගෙ බෙල්ල තිබුනේ කාගෙදෝ අතකය.කුරුල්ලාට බෙල්ලක් නැත්දැයි අසන්නෝ බොහො වෙත් දී අපි සයන්ස් එක් ඉදිරිපස උන්දෑව ඩෙස්ක්‍ එකක් මත විරාජමාන කොට බෙල්ල අර උන පතුරෙහි රැඳවීමු.🐦

              පාසලම වෙසක් සිරි ගෙන ඇත.පිට්ටනිය මැද්දේ උඩරට නැට්ටුවෙකි.තරුද,අටපට්ටම්ද මැද තවත් නම නොදන්නා කූඩු රැසකි.අප අසල්වැසියන්ගේ හංසයා පොකුණට බැස දියෙන් කිරි වෙන් කරයි.🐥අපේ මොණරා මෙලෝ හැල හොල්මනක් නැතුව බලා ගත්තු අත බලා හිඳී.දැන්නං දිනුමත් එපා ය .අපට ඒ තරමට එතකොට හොඳ ගණන් ය.😓
    කෙසේ හෝ ඒ හැලහොල්මනක් නැති මොණරා විදුහල්පතිනිය ,උප විදුහල්පතිනියන් අධීක්ෂණයට එනතුරු බලා සිටියේ ය.

"මොකද්ද ළමයි මේ.. ? 😊

නිල්පැහැ,දම් පැහැ,කොල පැහැ පිහාටු වලින් හැඩවූ මොණරා දෙස බලා විදුහල්පතිනිය විමසයි.

"මැඩම්.. මේ මොණරෙක් " 😊 අපි පැවසවෙමු.

එවිටම වාගේ...
   අහෝ පුදුමයකි.මේ නම් ඇදහිය නොහැකිය.😱මොණරා අප විදුහල්පතිනිය වෙත සිනා පපා ඔලුව වනයි.. ඒකත් හරි තාලයකට ය.😍

"ඌ මැඩම්ට ඔලුවත් වනනවා " යැයි කවුදෝ පවසයි.😁

කෙසේ හෝ වේවා එම වසරේ අපේ එළවලු වට්ටියෙන් උපන් මොණරා විද්‍යා අංශයේ ප්‍රථමස්ථානය දිනා ගත්තේ ය.😍අපි පාසලෙන්ම දෙවැනිස්ථානය දිනුවෙමු.වාණිජ අංශයේ උඩරට නැට්ටුවා පාසලෙන්ම හොඳම පහන් කූඩූව බවට පත් විය.

සතුට යනූ අප ජයග්‍රහණය කිරීමය.ලාස්ට් මිනිට් වැඩක් ය.අනෙක මම නම් අදත්  සිතන්නෙ කූඩුවේ ලස්සන වාගේම අපේ මොණරාණෝ අපේ මැඩම්ට හිස  වනා සිය ආචාරය පුද කල නිසාම අපි ජයග්‍රහණය ලැබූ බව ය. 👏

ඉතින් එවෙලේ කුරුළු කැලෙන් ඇරඹී  පාසල හරහා හමා ගිය මද සුලඟට අප අදත් බෙහෙවින්ම ස්තූතිවන්ත වන්නෙමු. 😂

මතු සම්බන්ධයි.!!!

#මානි

සිත්තම : මේ මැරෑටි කෙලි රොත්තේ සිටි හොඳම සිත්තරියකගේය. 




Friday, July 12, 2024

The Idea of You



Someone from my close proximity told me in recent times "Maani, Love is blind". Caming it out from a real person not a book wonders me first but yes, it could be blind. Going through the pages of this book slowly slowly makes me understand how people desire for it, how it could happend in most acceptable and non acceptable ways (according to social norms) and how people have to live with the circumstances of truley being in love. 

In such a controversial topic, the way Robinne Lee wrote the story of a single mother of 40, Falling in love with a guy of 24 years old from a famous boy band, Robinne Lee truely mastered the way of her writing filling it with empathy without getting cringed. She wrote it in a way not so "fairy tale" but merging with the reality of digital age, social media abuse, the way people  hate, talk and judge about other people's lives being truely emotionless and how the target become victimized with this unappealing vindictive behavior of the society. 

Casting the Gorgeous Anne Hathaway & equally handsome #NicholasGalitzine makes it easy to relive the experience while reading it in your head and I'm happy how the movie makers end it with a hope for this innocent duo in the movie who did nothing wrong but loving each other meanwhile in the book which is not. 

In a world either east or west Love is still struggling to find its way through society norms, where we all judge others ( people who say no Im not judging, oh c'mon you do it in your heads) I want to believe that oneday Love will find it own way to make us more human than being notorious gossip mongers! 

Only for readers not judgers highly recommending... 


- The Idea of You  #RobinneLee

#Maani





Saturday, June 29, 2024

මහ වන අරණේ පුංචි කතුවරිය

  මීට වසර ගණනාවකට පෙර මඩොල් දූවට එහා පොතක් නොකිය වූ, පුංචි අකුරු වලින් සමන්විත ලොකු පොත් කියවීම පිලිබඳ එතරම් තැකීමක් නොකල, එහෙත් අම්මා විසින් සතියක් පාසා ගෙනවිත් දුන් ශිෂ්‍යත්ව විභාගය වෙනුවෙන්  ලිය වුනු හපනා පත්තරයේ පල වූ සති පතා කතාංගයත්, ඊටත් මාස කිහිපයකට පසු අලුත් පාසලට යාමට මත්තෙන් ලැබුනු විජය සහ මිහිර පත්තර වල පල වූ ලිපිත් හෙමින් හෙමින් කියවන්නට පුරුදු වූ කෙල්ලක සිටියාය.

ඇයට සහෝදර සහෝදරයින් සිටියේ නැත. ඇගේම මනෝ ලෝකයක ජීවත් වූ මේ පුංචි කෙල්ලට ඒ දවස් වල තිබූ ලොකුම උණ වූයේ අලුත් ඉස්කෝලය විතරමය.

මේ අතර වාරයේ එක්තරා වැසි සහිත සන්ද්‍යාවක, කුමක්දෝ හේතුවකට කුරුනෑගල නගරයට ගිය ඇගේ අම්මා, එක්වරම නිවසට පැමිණ මෙන්න මේ පොත හොඳද බලන්නැයි පවසා ඈ අත පොතක් තැබුවාය. ඇඳේ වැතිරී යාබද ගසක වැස්සෙන් තෙමී පෙඟුනු දෙමලිච්චෙකු නරඹමින් සිටි මේ පුංචි දැරිවිය සැලකිලිමත් බැල්මක් යොදා අතට ගත් පොතේ කවරය වනාන්තරයක ගස් වලින් වටවූ පුංචි නිවසක වහලයකින් සැරසී තිබුනු අතර එහි නම සටහන් වී තිබුනේ "වන අරණක කුඩා නිවස" ලෙසිනි.

පලමු පරිච්ඡේදයට අසල්වැසි පිටුවේ බෙල්ලට දික් වූ කොන්ඩයකින් යුත් පුංචි ගැහැනු දැරිවියක් පැන පැන ඇවිදින්නාක් මෙන් වූ චිත්‍රයකි.එහිම ඈ පිටුපස තොප්පියක් පැලඳ ඇගේ සහෝදරිය මෙන් තවත් පුංචි ගැහැනු ලමයෙක් ඇවිද ආ අතර, ඒ පිටුපසින් ඇගේ දෙමාපියන් විය හැකි තරුණ යුවලක් ඇවිද එන අන්දමේ සිතුවමක් විය.
ඒ සිටින්නේ බාගයක් බීපු ඇබිත්තං පැණි රස සයිඩර් බෝතලයක්  ලෙස අප්පච්චි ආදරෙන් හැඳින් වූ දඟකාර ලෝරාත්, ඇගේ නිල්වන් ඇස් ඇති සුන්දර විනීත සොහොයුරිය වූ මේරිත්, සෑම රැයකම රවුකිඤ්ඤය වැයූ ආදරනීය අප්පච්චී චාල්ස් සහ ඉතාම රසවත් කෑම සෑදූ සුන්දර රුවැති අම්මා කැරොලයින් බවත් වටහා ගන්නට මේ පුංචි කෙල්ලට ගත වුයේ සුලු කාලයකි.

හිකරි දුම් ගැසූ මුවමස්ද, පෙපින් විලේ මාළුන් ද, අවුරුද්දකට වරක් ලැබෙන රෝස් කල ඌරු වලිග ද, අම්මාගේ ගෙවත්තේ නැවුම් එලවළුද, සීනී හිම කාලයට සෑදූ මේපල් පැනිද, සීයාගෙ නිවසේ මනරම් නැටුම් උත්සවද, එලිසා මහම්මා සහ පීටර් මහප්පාගේ නිවස අද්දර සිටි අඳුන් දිවියාගේ කතන්දරද, ආදරනීය ජැක් ද, ග්‍රීස්ම ඉර්තුවේ අස්වනු නෙලන විට මැරෑටි වැඩ කෙරූ සහෝදරයා චාලිද, අම්මා බටර් හදන දවස්, රෙදි සෝදන දවස්, පාන් පුලුස්සන දවස් හා අප්පච්චි නගරයට ගොස් හම් විකුනා තෑගි ගෙනෙන මනරම් දවස් වලින් සන්තර්පිත වූ ලෝකයක මේ පුංචි කෙල්ල කොතරම් අතරමං වූ වාද යත්, ඈ විකොන්සිස් මහ වනයේ සිට යලි සිය නිවසට ආවේ ඇගේ අම්මා රෑ කෑමට අඬ ගැසූ ස්වරයෙන් පසුවය.

ඉතින් එදායින් පසුව ඈට ආපසු යෑමක් තිබුනේ නැත. ඇය පොත් වලට ආදරය කරන්නටත්, ඈ පොත් ලෝකය තුල අතරමං වන්නටත්, පොකට් මනි එකතු කර පොත් ගන්නටත්, පන්තියේ වාර විභාග වලින් හොදම ලකුනු ගත් විටත්, සිය උපන්දිනවලටත්  ආදී එකී මෙකී නොකී සෑම විශේෂ අවස්තාවකම පොතක් තෑගි වශයෙන් ඉල්ලන්නටත්, සිය පලමු වැටුපෙ සිට සෑම මසකම එක පොතක් හෝ ගන්නා කාලය දක්වාම පොත් වලට ඉමහත් ලෙස ආදරය කරන්නියක බවට පත් වූවාය. ඒ ලෝරා මැවූ රසවත් ලෝකයත්, ඒ ලෝකයේ රස නොමරා වඩාත් රස වඩවා පරිවර්තනය කල ගංගා නිරෝෂනී සුදුවැලිකන්ද මහත්මියට පිං සිදුවන්නටය.

එතනින් ඇරඹී ලෝරා සමඟ රතු ඉන්දියානු ප්‍රදේශයේද, මිදි ඔය අසබඩද, රිදී විල් තීරයේ මිනින්දෝරු නිවාසයේ ද, නගරයේ නත්තල් ගස්ද, නපුරු නෙලී ඕල්සන් සමඟ දබර කරගන්නට ද අම්මා ඊලඟ පොත ගෙනවිත් දෙන තුරු බලා සිටිනවා සේම, පොත් කවර වල විස්තර සඳහන් වූ කතුවරයන්ගේ වෙනත් කෘතිද එකින් එක එකතු කරන්නටත් පුරුදු වූ මේ කෙල්ල, ඇගේ අලුත් ඉස්කෝලේ පන්තියේ යෙහෙලියන් හා මිතුරු වූයේද මේ පොත් ඔවුන් හා බෙදා ගනිමිනි. Book Club ගැන සංසාරයක් නොදැන සිටි කාලයක පවා ඔවුන් නොදැනුවත්වම  ඒ සංකල්පය ක්‍රියාවට නංවා තිබුනේ එසේය.

ඉතින් මහ වන අරණේ පුංචි කතුවරිය ඉක්මනින්  කියවා අවසන් කර නැවතත් වන අරනක කුඩා නිවසේ සිට ලිට්ල් හවුස් කතා මාලාව නැවතත් කියවන්නට යාමට පෙර අවසන මෙසේ ලියමි..

හිතවතුනි, මහ වන අරණේ පුංචි කතුවරිය යනු ඔබ තුල සිටින පුංචි කෙල්ලන් නැවත අවදි කරවා බාල කාලයට ආපසු ඇවිද යාමකි.ජීවිතයේ රළු බොරලු මතින් දියව යන ඇතැම් ළදරුමය අහිංසකකම් නැවත හදවතට ලං කර ගැනීමකි. කාලයෙන් කාලයට ලෝරා අලුත් වී නැවතත් අප අතරට පැමිනිය යුත්තේ එබැවිනි. අපට අප මතක් කර, අතීතමය නොස්ටැල්ජියාවක ගිල්වා උණුසුම් හැඟීමකින් හදවත පුරවන්නට ඇයට හැකිය. ඒ ව්‍යාමය අත් නොහැර අල්වා සිටිනවාට මම ගංගා නිරෝෂනී සුදුවැලිකන්ද ට ස්තූතිවන්ත වෙමි. ගලින් ගලට පැන ගිය ඇතින්නියන් ගැන දරු නැලවිලි කියන යුගයක සිටින ලෝරාගේ පලමු රසික පරම්පරාවට ඒ සුන්දර අතීතය අනාගතයට රැගෙන යන්නට හැක්කේ එවිටය. මන්ද මගේ අම්මා දුර දිග නොහිතා ගෙනත් දුන් එක පොතක් මගේ කාමරයේ ඉඩ මදි වන තරමට ගොඩ ගැසෙන පොත් කන්දකට මග පෑදුවාක් මෙන්, වන අරණක සිටි එක් පුංචි කෙල්ලක් සියවස් දෙකකට මෙහා උපන් තවත් එක පුංචි කෙල්ලක පොත් කාවෙක් බවට පත් කලාක් මෙන්.. තව දහස් ගණනක් පුංචි පොත් කාවන් අනාගතයේ බිහිකරන්නට බැරි නැත!

ලෝරාට සහ ගංගාට ඉමහත් ආදරයෙන්
#මානි



Friday, September 1, 2023

"NORWEGIAN WOOD"




"Don't you think it would be wonderful to get rid of everything and everybody and just go somewhere where you don't know a soul? Sometimes I feel like doing that. I really want to do it sometime.." 

- Midori- 

Norwegian Woods by Haruki Murakami 

What a read for rainy,Friday night! ❤️





 

Monday, May 16, 2022

අත් නොමහරින හේතූ ❤️

 සාමාන්‍යයෙන් ජීවිතෙ ලොකු ලොකු බලාපොරොත්තු ගොඩ ගහගන්න එපා කොයි වෙලාවේ ඒවා චකබ්ලාස්ට් වෙලා යයිද කියලා දන්නෑනෙ කියලා අත කන පුරෝලා 2022 මට උගන්නන්න හුඟක් මහන්සි ගත්තු හින්දා... ජීවිතෙ  one day at a time කියල  අරන් ජීවත් වෙන එක තමා මං දැන් සාමාන්‍යයෙන් කරන්නේ...

කොහොමත් මේ තියෙන අලකලංචි එක්ක ඕනිවට වඩා හිතුවොත් හොඳම එකෙන් පිස්සු හැදෙන්න ඒක ඕනිවට වඩා ඇති.. එහෙව් රටක, එහෙව් අසීරු කාලයක්නෙ අපි ගෙවන්නේ..

මං එහෙම overthinking  යන්න පුලුවන් චරිතයක් නිසා... මං උත්සහ කරනවා මං දන්නෑ සාර්ථක ද නැද්ද ඒත් ඕනි එකක්.. ප්‍රීතී වෙසක් කියල ජීවත් වෙන්න.. දැන් දැන්.. 

අතාරින්න හේතූ ඕනි තරම් ඉස්සරත් තිබ්බා.. දැනුත් තියෙනවා.. කෙනෙක් අර overthinking  පාර දිගේ හුඟක් දුර ගියොත්.. ඒත් ඒ පාරේ නොයා ඉන්න දැඩි තීරණයක් මං අරගත්තු නිසායි.. ඒ තීරණය මත ඊටත් වඩා දරුණු තීරණ දෙක තුනක් ගන්න සිද්ද වෙච්චි නිසයි මං දැන් ඉන්නේ අර එක සැරයකට එක දවසක් කියන තැන! ඒක සැනසීමක්..

ඒත් මේ චරි බට්ටා කියනවා වගේ one day at a time කියලා හරි ජීවිතෙ මේ වගේ කාලයක් එක්ක ඇදගෙන යන්න මොනවාම හරි හේතු තියෙනවා.. මටත් තියෙනවා.. 

හුඟාක් දිග ලිස්ට් එකක් මේ වේලාවෙ නොආවාත්... 


1.අම්මයි තාත්ත යි.. 


 මැරෙන්න තරම් හිතිච්ච තැන්වල මං ජීවිතෙ හැමදාම අල්ලා ගත්තු ඒ පණ නූල..😊 ජීවිතෙ දීලා ජීවිතෙ රැකලා මදිවට ජීවිතෙ අල්ලාගෙන ඉන්නත් මට තියෙන දරුණුම සහ ලොකුම හේතුව .. ඊලඟට කියන සේරම නැති උනත් මේ හේතුව මට කුණාටු අස්සෙත් ඔලුව කෙලින් තියාගන්න උදව් කරනවා..  ඒ පණ නූල නැති දවසක උනත් ජීවත් වෙන්න ඒ පණ නූල මට හයිය දෙයි .. ඒක  මට විශ්වාසයි


2. එකම සහ අවසාන වතාවට ආදරේ කරන්න සහ ආදරේ විඳින්න ඕනි නිසා... අත්‍යවශ්‍ය නෑ.. ඒත් ඉතින් නිකම්ම අතාරින්න ඕනි නෑනෙ.. ඉන්න එකේ .. 😉 


3. ස්විට්සර්ලන්තයේ කොලපාට යායට විහිදිච්ච ඉඩම් මැද්දෙන් ඇල්ප්ස් කඳු වැටිය පහලින් ඇදෙන පාරක ඇවිදින්න.. අනික් ඔක්කොම ට්‍රැවල් ගෝල්ස් මිස් උනත්.. මේක නන් කරන්න ම ඕනි.. 🙈😉 My fav travel destination..❤


4. ඒ ඇරුනාම ලෝකෙ වටේ ඇවිදින්න යන්න...


මං එහෙම ලොකුවට ලොකුවට පොරොත්තු පොදි බැඳලා නෑ.. ඒත් ජීවිතෙ කරන්න ඕනිම දේවල් අතරේ ඔය ටික නම් නොසැලී තියෙනවා.. 


ඉතින්  අඳුරුතම කාලවල අත් හරින්න නොදී අල්ලන් ඉන්න බලාපොරොත්තු කියන්නෙ අන්ධකාරයෙ දුරින් ඒත් දීප්තිමත්ව දැල්වෙන ලන්තෑරුම් එලිවාගේ...


ඉතින්  කකුල් දෙක ගාවට හෙන ගැහුවත් අතාරින්න එපා.. අල්ලාගෙන ඉන්න..


මේක හැමෝටම අමාරු කාලයක්.. ඒත්  අඳුරේ එලියක් දැක දැක උත්සහය අත් නොහැරියොත් අපිට මේකෙන් එලියට එන්න පුලුවන් ❤


#මානි 




Tuesday, April 26, 2022

කමාටිපුරාවේ සඳ! 🌙


"කතාවට කියන්නෙ කමාටිපුරා වලට කවදාවත් අමාවක රාත්‍රීන්  උදා වෙන්නේ නැහැ කියලා.. මොකද එහේ ගංගු ජීවත් වෙන නිසා.."

මේ ගෙවෙන දවස් කියන්නෙ හෙට එලි වෙනකොට මොකක් වෙයිද නොදන්න, අවිනිශ්චිතතාව ඉහලින්ම තියෙන, හීන බලාපොරොත්තු ගැන අපි තියා හීන බලාපොරොත්තු වලටවත් නොතේරෙන කාලයක්.

උදේ ඉඳන් රෑ වෙනකන් අපි හැමෝම හිතෙන් ගතින් ඉන්නෙ අරගලයක. ඒ අරගලය ඉස්සර වගේ නෙවෙයි meme එකක, පොතක, රොමාන්තික කවියක පවා ගැට ගැහිලා වෙලාවකට එලියට බහිනවා.. ඉස්සර වගේ ෆිල්ම් එකක් උනත් හිත නිදහසේ රසවිඳින්න මේ පරිසරය මන්දා මට නම් ඉඩ දෙන්නෑ..

වෙන දෙයක් වෙයි ප්‍රිති වෙසක්  කියලා ඉමු බන් කියලා හිත හදාගත්තාට ඇත්තටම නන් තියෙන්නෙ පුදුම බයක්..

ඉතින් ඩොලරෙට පින් සිද්ද වෙන්ඩ නෙට්ෆ්ලික්ස් වලට ටටා බායි කියන එක කරන්න ලඟදිම වෙන බව දැන දැනත්... හිත හැදෙන්නවත් scroll කරන්න කියලා තියාගෙන ඉන්න subscription  එක මැයි වෙනකන් දික් කරන්න හේතුවක් දුන්නේ ගංගු අන්තිමට නෙට්ෆ්ලික්ස් එනවා කියලා ආලියා තියාපු Instagram  සටහන!

ඉතින් රීලීස් වෙච්ච දවසෙම, දවසේ ආරංචි එක්ක මනසේ විපර්යාස කොහොම උනත් අද නන් ගංගු නොබලා මිසක් නිදන්නෑ කියල හිතුවේ පැය දෙකක මේ නිදහස ඇත්තෙන්ම ඕනි වුනු නිසා..

ඉතින් ගංගු

එක්කෝ මුලින් ෆිල්ම් එක ගැන ලියන්න ඕනි.. එහෙම නැත්තන් ආලියා භාට් ගැන ලියන්න ඕනි. 

ඒ නිසා මුලින් ම

ගංගු ගැන...

ගංගුබායි කියන්නෙ ගණිකාවක්. ඇය මුම්බායි හි Red Light ප්‍රදේශය රජ කරගෙන හිටපු මාෆියා රැජිණක්. ඒ බාහිර ලෝකයට..

ඒත් ගංගු භායි කාතියාවාඩි කියන්නෙ කමාටිපුරා වලට නම් රැජිනක්.. වෛශ්‍යාවන්ගේ අයිතීන් ගැන ඉන්දීය අගමැති නේරු දක්වා ගියපු අදත් කමාටිපුරා වල ගෙයක් ගානේ පින්‍තූරයක් තියෙන වන්දනාමාන ලබන චරිතයක්... 

ගංගුව තමන්ගේ ගමේ ඉඳන් හොරෙන් මුම්බායි වලට අරන් එන ගංගුගේ පෙම්වතා රුපියල් සීයකට ගංගුව කමාටිපුරා වලට විකුණලා දානවා.. ඒක රැවටීමක්.. ඊටත් එහා රැවටීමක් කොහෙන්ද දෙයියනේ වෙන්න පුලුවන් ?.. ගංගු කියන්නෙ බැරිස්ටර්වරයෙක්ගේ දුවක්.. ඇය මුම්බායි එන්නේ නිළියක් වෙන්න හීනයක් අරන්.. 

සාමාන්‍යයෙන් හුඟක් ගණිකාවන්ගේ කතාවල කොහෙම හරි තැනක තමන් ආදරේ කරපු තමන් රවට්ටලා මේ නරා වලට ඇදලා දාපු පිරිමියෙක් ඉන්නවා ... ඒක ඉන්දියාව ලංකාව කියල ලොකු වෙනසක් නෑ.. 

ගංගුගේ ශෝකාන්තය ඇස් දෙකට කඳුලු ගේනවා.. විශේෂයෙන්ම ගංගු බාපු එහෙම නැත්තන් තමන්ගේ තාත්ත ගැන කියනකොට.. ඒ අසරණකම... කලුවර කාමරේක දවස් ගානක්.. ආලියා ඔබව අඬවාවි... ඇය මාව භීතියෙන් සහ විශ්මයෙන් මුසපත් කරලා අන්තිමට කඳුලින් පුරවලා ම දැම්ම.. ගණිකාවන්ගේ ලෝකය කියන්නෙම කඳුලු ගංගාවක්.. 

විශේෂයෙන්ම තමන්ගේ ගණිකා නිවාසයේ මිතුරියකට ඇයගේ පියාට ලිපියක් ලියන්න උපකාර කරන්න කියන සිදුවීම.. ඒ ලියුමේ තියෙන්නේ රැවටීමකට ලක් වෙලා ජීවිතෙ වැටෙන්න පුලුවන් ලොකුම නරාවලකට වැටුනු එක්තරා දූවරු කොට්ටාසයකගේ කඳුලු කතාව.. හරි අපූරුවට බන්සාලි ඒ සිද්දි දාමය ඇතුලේ දිග හරිනවා.. මම සැලී ගිය මට වැඩියෙන්ම දැනුනු සිදුවීම තමා ඒ.. 

ඊලග ට.. 

ඩාලින් ආලියා 

මන් හිතුවා බන්සාලිගේ ෆිල්ම් ගැන, ඒවාගේ තියෙන larger than life කතා ගැන, උස්සා ගන්න බැරි තරම් ආභරණ , සටන්, නැටුම්, සහ සාමාන්‍යයෙන්  ෆිල්ම් ෆෙයා වල හොඳම නලුවා නිළියට සීල් එක වදින බන්සාලිමය ආකෘතිය ඇතුලෙ මේ බිම් බෝම්බෙ වෙච්ච ආලියා ගැන ලියන්න....

ආලියා කියන්නෙ බෝම්බයක්. ඇක්ටින් බෝම්බයක්..ඒ මට්ටමේ කම්පන හැකියාවක් තියෙන බොලිවුඩ් නිළියක් අද වෙද්දි නෑ. ආලියා තමා 90's පරම්පරාවට බොලිවුඩ් වලින් ආපු හොඳම තරුව. ගංගු භායි  කියන්නෙ ම ආලියාගේ හොඳම රඟපෑම.. 

Highway වලින් පටන් ගත්තු ඇක්ටින් කියන career එක ඇතුලේ ආලියාගේ වර්ධනය හොඳටම පේන්නේ ගංගු හරහා.. ඒ හැකියාව එලියට ඇදලා ගන්නත් ඉතින් බන්සාලි වගේ කැමරාවෙන් තිරයක් උඩ සිත්තම් අඳින්න දන්න Director කෙනෙක්ම ඉන්න ඕනි.. 

මේක ආලියාගේ විශිෂ්ඨතම නිර්මාණය .. ආයේ ඒ ගැන කතා දෙකක් නෑ..

කරන් ජෝහර්ගේ ෆැන්ටසි කොලේජ් එකක, කොල්ලන්ගේ ෆැන්ටසිය වෙලා කහපාට ගවුමකට, හීල්ස් දාපු, Gucci බෑග් එකක් වනාගෙන චබී කම්මුල් එක්ක බොලිවුඩ් ආපු ආලියා භාට් අද වෙද්දි ඉන්නෙ ඇක්ටින් බෝම්බයක් වෙලා.. ඒ ගමනේ development  එක ගැන වෙනම ලියන්නම ඕනි.. 

ගංගු කියන්නෙ ම ඇතුලෙන් ගිනි කන්දක් එක්ක ජීවත් වුනු ගැහැණියක් .. තමන්ගේ සතුට අනුන් වෙනුවෙන් දන් දීලා.. ජීවිතෙ ලැබිච්ච ලෙස විඳගෙන ඒ ජීවිතෙ හිණිපෙත්තටම නැගපු ගැහැනියක්..  ඒ ගැහැණිය නිරූපණය ලේසි වෙන්න බැහැ.. ඉතින් ආලියා සාර්ථක යි.. මේ පාරත් filmfare ඈ වෙනුවෙන් ලියවේවි.. Because She truely deserves it!

ඇත්තටම ගංගු භායි කාතියාවාඩි කියන්නෙ කාලෙකින් බොලිවුඩ් වලින් ආපු හොඳම චරිතාපදානයක්.. කොත්තු ගහනවා වගේ චරිතාපදාන හදන බොලිවුඩය දැන් ස්ටොරිස් අතින් ටික ටික  බෝරින් වෙනවා.. ඒත් හොඳට හදලා කරලා බන්සාලි බොහොම විවේකීව නිමවපු මේ චරිතාපදාන කොත්තුව නන් හැබෑවටම බොහොම රහයි...

බන්සාලි මියුසික් වලට ගයන ශ්‍රෙයා ගෝෂාල් ගැන ඉතින් අමුතුවෙන් මොනවා ලියනවද 😌

ඉතින් බලන්න.. මේ කෲර වංචාකාර ලෝකේ... හැමදාම තැලෙන ගැහැනු අතරේ තැලෙන එකට සීමාවක් තියලා තමන්ව රවට්ටපු, තමන්ගෙන් ප්‍රයෝජන  අරගත්තු වංක මිනිස්සුන්ව ගැහැණුන්ව අනික් පැත්තට තලාගෙන නැගිටින හැටි ගංගු ගෙන් ඉගෙනගන්න ...

ඒ අතරේ ආලියාගේ ඇක්ටින් ඉස්සරහ විශ්මයට පත්වෙන්න..! 

අරගලකාරී වෙහෙසබර මානසිකත්වයට පුංචි නිවාඩුවක් දෙන්න..!

"Gangu Chaand thi.. aur Chaand hi rahegi" 


_මානි_


#GangubaiKathiawadi #AliaBhatt #BahnsaliProductions




Tuesday, September 21, 2021

මහ වැස්සක පෙර නිමිති පේනවා

 "පලමුව විදුලියක් සේ ඇස ගැසෙනු මැන..

 දෙවනුව අහස් ගිගුරුම සේ ඇසෙනු මැන..

 තෙවනුව නැවුම් සුවඳින් හද පුරවමින...

 නුඹ මට පොකුරු වැස්සක් සේ වසිනු මැන.. " 🌸


- මහගමසේකර - 


මහා වැස්සකට පෙර!! ❤


Clicked by @samsung.galaxy.m11

Edited @lightroom

#මානිගේ_සේයාරූ 📸





Sunday, September 12, 2021

මානිගේ Travel මතක!!

 මේක අලුත් වැඩක්. තව කිහිප තැනකම ට්‍රයි කරලා මගේ කම්මැලිකම හින්දම වැඩේ Continue නොවුනත් ටිකක් විතර ඇදගෙන ආපු මගේ බ්ලොග් එකෙන්ම මේ වැඩේ කරන්න තමා බලාපොරොත්තුව...

කොරෝනා හින්දා ජීවිතේම එක තැන පල් වෙන කාලෙක.. ජිවිතේ නිදහසේ ජිවත් උනු අවුරුදු වල මතක එක්ක මාරුවෙන් ඇදගෙන යන මේ කාලේ මිනිස්සු ඉන්නේ ස්ට්‍රෙස් එකේ උපරිමේ.. රටේ ආර්ථිකය වේවා ,කොරෝනා වේවා , ඩෙල්ටා වේවා අපි ඔක්කොම මේ කරන්නේ මරණ තුනක් නෙවේ හත අටක්ම තියාගෙන පැණි කන එක.. 

ඉතින් එහෙම පැණි කන ගමන් දැනුමටයි, අතීතයේ සුන්දර මතක ආයෙත් මතක් කරගන්නයි, මගේ මතක ටික මේ අන්තර්ජාලේ කොහේ හරි සේව් කරන්නයි මේ සේරටම මන් හිතුවා එහෙ මෙහෙ ගිහින් ගත්තු ලංකාවේ සුන්දර තැන වල ෆොටෝස් ටිකක් බ්ලොග් එකට දාන්න.. පුංචි විස්තරේකුත් එක්ක.. 

එක අතකට කොරෝනා අස්සේ අම්මල ඒ කාලේ කරේ මොනවද ඇහුවම ලුඩො ගහපුවා ෆිල්ම් බලපුවා , කර්ෆිව් අස්සේ පාස් හදාගෙන වැඩට ගියපුවා එක්ක අම්මා බ්ලොග් එකකුත් ලිව්වා පුතේ කියන්නවත් මේ යස්ස කොරෝනා අපිට ඉඩක් දුන්නොත්... 

ඒවා වැඩක් නැති කතා.. බ්ලොග් එක අප්ඩේට් කරන්න මොනවම හරි කරන්න ඕනි කියන උවමනාව මිසක් ඇත්තටම ලියන්න ලොකු දෙයක් ඔලුවට නොඑන පුදුම වසංගත කාලයක් මේක .. 

ඒ නිසා දෙයියනේ  කියලා හුස්මක් කටක් අරන් ආයේ මාස්ක් නොදා ඇවිද්ද පය දහස් වටි කියල නිදහසේ ඇවිදින්න ලැබෙනකන් ඒ මතක ටිකත් මේකට එකතු කරන්නම්...

සහ මේක පිටිපස්සේ පුංචි අධ්‍යාපනමය අභිමතාර්තයකුත් තියනවා ..


එහෙනම් එකතු වෙන්න ... මේ මානිගේ ට්‍රැවල් මතක ...

 එක අතකට මේ මානි ජිවත් වෙන ලෝකේ නෙවෙයි... 


මානි ඇතුළු අපි හැමෝටම දැන් අහිමි.. අපි ජිවත් වුනු ලෝකේ... 


#මානි


Moragahakanda Main Dam - Sri Lanka




Thursday, October 29, 2020

නොස්ටැල්ජියා 🍀



මේවා මහා වර්ගයේ නොස්ටැල්ජියාවන් ය.. පොකට් මනි එකතු කිරීම්ද.. එකල අවුරුද්දට අත මිට මෙලවූ රුපියල් දෙසීය තුන්සීය වලින් කල එකම හපන්කම නම් මේවාය.. කාලයක් අන් සියලුම පොත් ගැනීම් නවතා හෝම්ස් පමණක් එකක් නෑර ගත්තෙමි.. චන්දන මෙන්ඩිස්ගේ අලුත් පොත් වලින්ද මුල් කාලයේ සැලකිය යුතු කොටසක් මා සතුය.. ඒ මුල් කාලයේ කතා වල ඇත්තෙන්ම යම් ෂර්ලොක්මය බවක් තිබූ අතර මුල් පිටුවෙන්ම අපරාධකරු ගෙස් කරන්නට අපට හැකි වූයේ නැත.. 

   උදේ පාන්දර ඇස් අරින්නටත් ප්‍රථම හෝම්ස් සිහිපත් කල රෝසාට පින් සිදු වන්නට රාක්කයේ මේ කෙලවර බිමට ගතිමි.. මා එය ගොඩ බාන්නෙ නැත්තේ අන් කිසි හේතුවක් නිසා නොව හිතේ අමාරුව හදා ගත යුතු නැති හෙයිනි.. මන්ද හෝම්ස් යනු මගේ හොඳ හිත දෙපිටින් ගිය අයුරු මට පෙන්වන තවත් දරුණු වර්ගයේ උදාහරණයක් නිසාය.. 

  කෙසේ හෝ මේ පොත් වල මා ආදරණීය පරණ මතක බොහො රැඳී ඇත.. ඉස්සර පොත් ගත්ත විට ඒවා ගිය පිලිවෙලක් විය.. මගෙන් නිර්මානියාටද.. කලානි.. අචිනි.. රවින්දි.. කේශාලි.. (ඒ කාලේ 💜️)  ඔය වාගේ එක පිලිවෙලකට ඒවා ගොස් නැවත මට එන්නෙ බොහෝ කල් ගෙවීලා ය..අලුත් පොතක් ගත් විට තරම් බටර් මට එකෙක් හෝ පාසල් යන කාලයේ අන් එක වැඩකට හෝ ගාලා ඇතැයි ද මන් නොසිතමි.. 😂😂😂 

   ඒත් මේ මතක මිහිරිය. පොත් කවර ඒ මතක තරම්ම පරණය.. ලොකු අකුරින් නම ලියා අයිතිය තහවුරු කෙරූ කාලයේ සිට හත,අට,නමය, සාමාන්‍යපෙල, උසස්පෙලටත්, ඉන්පසු NIBM සහ NSBM සමයේ පවා මම මා ඒ කාලයේ කරන්නේ කුමක්දැයි පිලිවෙලට ලියා ඇත්තෙමි.. දිනය දැමීම කුඩා කල නොකරපු හෙයින්දෝ පන්තියෙන් අවුරුද්ද සොයා ගත හැකිය.. තවත් තැන් වල අනුග්‍රාහකත්වය වෙනුවෙන් පුංචි සටහන් ය.. උපන්දින.. අවුරුදු උත්සව.. පන්තියේ හොද ලකුනු ගත්තාට ආදි ලෙස .. රටේ නැති හේතු කියා පොත්ම ගත්තා මිස බලෙන් ඇඟේ ගැහුවොත් මිසක අදද ඇඳුමක් පැලඳුමක් දෙස ඇහැක් ඇරලා නොබලන මම නැමැති දරුණු පොත් කාවා හැදුනේ මෙහෙමය.. අදත් මගේ ගන්නට ඇති පොත් ලයිස්තුව කියවා ඇති එකට වඩා වැඩිය..එය අප කාටත් එහෙමය.. අප යනු ලේසියෙන් සෑහිමකට පත් නොවන ජීවීන් විශේෂයකි.සරසවිය ගෙදර ගෙනත් බෑවා වුවද අපට මදිය.දැන් මේ හිඩැස් පුරවන්නටද ඕනෑය.. ගෙන ගිය ගෙනත් නුදුන් අය වෙනුවෙන් අහිතක් නැතත්.. දරුවන් වාගේ ලඟ සිටි උන් එකා දෙන්නා නැති වග පෙනෙනවිට චුට්ටක් වේදනා ය.. ඒ ඇර වෙන අවුලක් නැත.. මිසින් ඒවා එකතු කල හැක.. 

  ඉඳහිට දිනෙක මාගේ රාක්කයට එබී පොතක් අරගෙන කියවන අපේ අම්මා මාගේ දසපනත් නීතියට එකඟව දැන් පොත් කියවයි.. එනම් නවන්න බැරිය.. කොල පොඩිවන්නට හරවා තැබිය නොහැකිය.. තාත්තාගේ ඩෙංගු බුක්මාක් මිටියට පින් සිදු වන්නට අපේ ගෙදර බුක් මාක් හිඟයක් නැත.. පත්තර ගානට බුක් මාක්‍ ය.. ඒ සියලු දස පනත පිලිපදින ඈ අලුත් පොතක් ගන්නට ආ කල රාක්කය දෙස බලා නවතී.. හොරෙන් ගත් පොත්ද.. ඈ දකින්නට පෙර පැන්නු ඔන්ලයින් ඕඩර්ද ,කිරි කිරි දින වලින් සටහන් කොට අත්සන් යෙදූ දිස්න සහිත කවරද අදත් ඈ හට විරිත්තමින් සිටී.. 🤭 

"මේවා.. මේ ..මේවා කවදද ගෙනාවෙ.. ? මන් මේව දැක්කේ නෑනේ කලින්.. දෙදාස් දහ නමේ 😱 .. ඔන්න උඹලා කැම්පස් යන්න කියල ඉල්ලගන්න සල්ලි වලින් කරල තියෙන ඒවා.. මොන සල්ලි කන්දරාවක්ද අම්මේහ් ඉතින් මේ.. දැන් අවුරුදු කීයක්ද.. අපේ සල්ලි  නේද මේ.. 😏😏😏" 

 යනුවෙන් යාං හෑල්ලක් පමණ දිග ඇගේ සුපුරුදු නෝක්කාඩුව කියවයි.. 

"ඉතිං.. ඒ සල්ලි විනාස වෙලා නෑ.. ඔය තියෙන්නෙ.. ඕවා හිතන්න තිබුනේ.. ඒ කාලේ එක එක ගෙනත් මේ දරුවට පොත් කියවන්න පුරුදු කරන්න ඔනී කියලා හිතන්න කලින් නේහ් මෙයා 😁😌" 

"පලයන් යන්න.. 😏😏"

ඒ අතර සත්‍ය බිල් ගැලවූ එවාද..ශොපින් නන් සරසවි වර්ගයේ වෙනම මල්ලක් වෙන් කල හැකි සරසවි කවරද.. ඔන්ලයින් බිල්ද.. කර්ෆිව් නිසා එන්න පරක්කු වු ඕඩර්ද ඇත..සඟවා ඇත.. නිකන් හෝ අම්මා ඉදිරියෙ මේ ගැන කියවා කට වරද්දා ගන්නත් එපාය.. කර්ෆිව් නිසා යන්න තැනකුත් මට මේ දිනවල නැත.😕

 ඒත් අම්මා බනින්නේ බොරුවටය.. මන්ද පොතක් ඕන්නන් දුවගෙන් ඉල්ලන්න යැයි දොඩන ඈ මගේ රාක්කයෙන් මට කියන්නන් කියා හිතවතුන්ට පොත් දිමේ ව්‍යාපෘතියක්ද මහත් ආඩම්බරයක් ඇතුව ඉඳ හිට දියත් කරයි.ඒ අස්සෙ මේවාට Feedback ද දෙයි.. දැන් අවුරුදු පහලවක සිට මේ ක්‍රියාව දිනපතා සිදු වෙයි .. 

මම දේවල් එකතු කරන්නියක්මි.. මගේ උමතුව මේ ඡායාරූපය පිටිපස සිනාසෙමින් ඇත.. කවදා හෝ මගේ යැයි කියා දෙන්නට ආදරෙන්ම එකතු කලේ මේවාය.. මේ වෙනුවෙන් වෙනම තැනක් තවත් ආදරේ පිරුනු තැනක වෙන් කරන්නට මට වෙනම ප්ලෑන් එකක්ද ඇත.. ඒ වෙනුවෙන් ස්තූතිය සහෝදරයා නාට්‍යටය ..😌 

 ඔයා නිසා අපි හුගාක් පොත් කියෙව්වා මානි/පුතේ යනුවෙන් ඇසෙන අදහසකට යටි හිතින් හීනී ආඩම්බරයකින් පිරෙන්නට මට හැකි මේ නිසාය.. මේවා නොස්ටැල්ජියාවන් වන්නේ ඒ නිසාය.. හෝම්ස්ද.. ලෝරාද.. හැරීද.. ඈන් ද.. මහාචාර්ය ලැංග්ඩන්ද.. සෙන්ට් ක්ලේයාර්ද.. මැලෝරි ටවර්ස් ද.. පොලියානාද.. ඈන් ෆ්‍රෑන්ක්ද.. රෝල් ඩාල්ද..ශිවද.. එලිසබෙත් ඇලන්ද.. සෑම උදෑසනකම මා දෙස බලා සුපුරුදු සිනා පානවා නම්.. ජීවිතය උඩු යටිකුරු කරන සුලං කෝඩ දහසක් හමා ගියද..මහ පොලොව දෙදරා ගියා වුවද.. දෙයියනේ කියා සිනාසෙන්නට අරුම හැකියාවක් මට අදටත් ඇත.. 💜️

#මානි