නුඹ එතැයි මඟබලා දෑස් හැර ඉඳිමී..
යලි යලිත් කවි ගොතා නොකී බස් අරුත් ගැන
කියවමින් හඬන්නට ඉතින් මම නොයමී..
නොකියාම ගොලුව ගිය හිත් පතුල කෙලවරේ
නුඹ නමින් ඉකි ගැසූ අතීතය මකමී..
හෙමි හෙමින් අප අපෙන් දුර ඈත බොහෝ දුර
නිහඬවම වෙන් වෙමින් ඇදෙනයුරු බලමී..
හඬ නිහඬ ගීයක්ව අප වටා ඇදි සුලඟ
පෙර සේම නිහඬවම හමන හැටි බලමී..
ආව ගිය මග දෙපස නුඹ ඇඳුනු සිතුවමක්
කාටවත් නොකියාම හදවතින් අඳීමි..
බලා ඉන්නද නොදැන පලා යන්නට නොහැකි
මේ දැඩිම බැඳුම් වූ විරහවක ගිලෙමී..
සිනාවක් ලොව දකින හදවතක් ඉකි බිඳින
නොනිමි කවියක පදය මම තවම ලියමී...
ලෝකයක් ඉපිදෙමින් ලෝකයක් මියෙනතුරු
දිනපුරා එලිය දෙන හිරුකිරණ දකිමී..
දැවී දැවී ඇවිලෙමින් නුඹ නමින් බැඳි පෙමක
අග්නි දාහයක් මැද ඉතින් මම මියෙමී.. "
#මානි ✒️
No comments:
Post a Comment