සමුගනිමි!!!

ඉතින් හිතවත මම නවතිමි
තවත් නම් මම නොලියමි..
අඳුරු අහසක කුණාටුව නැත
මමත් සන්සුන් සුලඟකි..

කළු ගැසුණු නිල් අහසක්
හඬන්නට බර කළුවක්
බේරෙමින් වැටි වැස්සක්
සේදුවා දුක් මතක කන්දක්..

ඇවිලෙමින් නිවි යන්නට..
නිවී සැනසුම් ගන්නට..
අලුත් සුසුමක පහසක..
දැවටෙන්න මට අකැපද...

නුඹෙන් ඇරඹුනු කවියක
පද ලියන මම කොනක..
ඉසිඹුවක ඉනු පෙමක
මතක මිස අන් කුමන සැපද..

නිහඬ මුත් බස් නොබැන
බොහෝ දේ ඇත දැනෙන..
කාලයම නුඹ නොවෙද..
සැනසුමම මේ රිදුම් සඟවන..

නිහඬවම ඉමි මතක..
නික්මීම එන දිනෙක..
නුඹ නොඑන බව දැනම..
මතක කන්දම තබා යන්න..

- මානි -