"චූටී පුතා"

        එකා යකා වීමේ මහා දයාදය උපතින් උරුම කරගත් නිසා මට සහෝදර සහෝදරියෝ මගේ කියා නැත.ඇත්තෙන්ම මම එකා යකාම තමා ය.එහෙත් මොකක්දෝ එහෙකට තමන්ගේ දරුවෙක්ට සේ මට ආදරය කර මහප්පාට පුත්තු දෙන්නෙක් ඇත.වයස නිසාත්,කවදත් ගොන් ආතල් දීමේ කලාපයෙන් බැහැර නිසාත් ,නිවුන් දරු පියෙක් නිසාත් මම ලොකු අයියා මෙයින් කපා හරිමි.මන්ද ඔහු ඇවිත් විටෙක අර සුදා අක්කා කියන්නාක් මෙන් අප පවුලේ "ඇක්ටින් පියා" වැනි එකකි.ලොක්කා ලොක්කා ය.මේක ලොක්කාගෙ මල්ලී නොහොත් මගේ චූටී අයියා නොහොත් මා ඉපදෙන්නට සත් වසරකට පෙර සිට පවුලේ හිටි බාලයා වූ "චූටී" ගැන ය.
    ඔබ කොතරම් වයසද,ඔබගේ වෘත්තිය කුමක්ද යන්න ඔබේ පවුලේ අයට අදාල නැත.ඔවුන්ට ඔබ එදා චූටී නම් මැරෙනකම්ම ඔබ චූටී ය.ඒ නිසා අහල ගම් හතේම බොහෝ ගෙවල් වල මේ අයියා මලෝද ලොකු සහ චූටී ය.
     මෙතුමානෝ(ගෞරව බහුමාණයෙන් අමතන්නේ පින්වතුනි!!! ඇඟ පුරාම මොලේ😝) ඒ කාලේ අපේ පවුලේ බ්‍රයිටා ය.මට වචන නොකියවෙන කාලයේ මම කීවේ "චූං අයියා" කියා යැයි අම්මා කියයි.කාගේ නැතත් අයියාගේ බාච්චු ටී ෂර්ටයක් ඇඳගෙන දවසම ඇවිදිමින් ඉන්නා මං ලඟ මේං මෙච්චර පොඩි කාලේ එහෙන් උස්සන් ආ එයාගේ ඇඳුම් හරීයට ඇත.
    මා ලැබෙන්නට ඉන්නා කාලයේ ඒ වග හාංකවිසියක් නොදැන ආ පුංචි කේන්තියකට අපේ අම්මාට මේකා "බඩ කිකිලි" කියා පිම්බූ වග අම්මා කියයි.පංතිභාර ගුරුතුමිය ට පවුලේ සාමාජිකයන් කවුදැයි ඇසූ විට,
"අම්මායි,තාත්තායි,මායි,අයියයි,නංගී" කියා කියූ වග  අම්මා අදත් කියයි.ඒ මදිවාට ගෙදර ඇවිත් ලොකුකමට මේ වග කියූ විට මේ නංගි එයාගෙ අම්මාගේ නොව බාප්පාගේත් පුංචිගේත් කියා ඒත්තු ගන්වන්නට ගෙදර ඈයන් උත්සහා කරලා නැත.❤️
      ඒ කාලේ එතුමානෝ කොයි වෙලේ බැලුවද අතක් කකුලක් ලෙලි ගහගත් ගමන්මය.මම ඒකට ලෙලි ගහගන්නවා යැයි කිවූයේ ඒවා එසේ මෙසේ වැටිලි හෝ තුවාල හෝ නොවන නිසා ය.පතුරුම යවාගන්නා නිසාය.එක්තරා දිනෙක බයිසිකල් පදින්නට ගොස් නිවස අසල කම්බි දැලක පැටලී අත යට ඉරාගෙන ලේ පෙරාගෙන ආ හැටි මට තවම මතකය.ඒ කාලේ එච්චර ලොකු නැතත් ඒ සිද්දිය මට මතකය.රිදුනේ ඒකාට වුව බෑගිරි ගසා හඬා ඇත්තේ පවුලේ උදවියට අනුව මම ය.😕
        ඒ කාලේ මං අපෙ චූටී අයියා සුපර් මෑන් කියා සිතා සිටියෙමි.කොටින්ම අපේ ගෙදර මට සිතන්නට ඉගැන්නූවේ එහෙමය.ලොකුවෙලා චූටී අයියා වගේ වෙන්න යැයි මට අපේ තාත්තා කියයි.මන්ද 6,7 ඉඳන් හැමදාම පන්තියෙ පලවෙනියා අයියා ය.ඒකා කොහෙත් ශිෂ්‍ය නායකයාය.මම එක වසරට  බාරදෙන්නට ගිය දවසේ පාසලේ කොඩි කනුව අසල අපට පොඩි රැස්වීමක් මුලින්ම තිබිණි.මං බට්ටෙකි.එදා ඒ රැස්වීමෙ ඉස්සරහම මම සිටියෙමි.අලුත් ළමයි ගොඩ ය.ඒ අස්සේත් විදුහල්පති වාගේ ඊට ටිකක් එහායින් ඔෆිස් එකට යන්නේ අයියා ය.මට අතවනාගෙන ඔහු එතැනින් ගිය අතර මං එතුමාණෝ ඉස්කෝලේ පොරක් යැයි සිතා ගත්තෙමි.
     චූටී අයියා ඉස්කෝලෙ යන්නේ ප්‍රින්සිපල්ටත් කලින් ය.අපේ මාමා ඒකාට "ඉස්කෝලේ මහත්තයා" කියන්නේ ඒ කය.ඒ කරලා තාත්තා මාව කවා පොවා ඔලුව පීරා ගේට්ටුව ගාවට එක්ක ගිය විට පන්තියට ඇරලවන්නේ අයියා ය.ඉස්කෝලෙ කලින් ඇරුනහම ටොෆි කන්නට මං සල්ලි ඉල්ලන්නට එතුමාගේ පන්තියට යමි.
"අමිල... නංගි ඇවිල්ලා" කියා කොයි වෙලෙත් කියන අක්කලා ටිකක් ඒ කාලෙ ඒ පන්තියේ සිටියේ ය.☺️
      මට ලකුණු නැත්තන් තාත්තා බැන්නේ අයියා වගේ වෙන්න කියා ය.අයියා හෝම්වර්ක් කර පොත මේසය මත තබා මං පන්තියට දාන්නට ගිය විට ඒකාගෙ පොත පන්තිය වටේ යනවා යැයි ඒ කාලේ තාත්තා මට ඇස් ලොකු කරමින් කියයි.ඔහු කියන්නේ පොත නෑ කියා ය.ඒ අයියා බ්‍රයිටා නිසා ඔහුගේ පොත කොපි කරන්නට යාලුවන් අරන් කියන එකය.ඉතින් අයියා පොරක් ය.ඒ වුනත් අවුරුදු 13ක පාසල් ජීවිතේ කවුරුත් මගෙ පොතක් එහෙම අරන් ඇත්තේම නැත 😢.ගත්තත් ලැබුනේ නැත.ඉතින් මට එහෙම වෙන්න බැරි විය.😣
     ඒ කාලේ ඒ ඉස්කෝලේ වස ක්‍රීඩා ගුරුවරයෙක් විය.අයියා ඒ සර්ගේ ගජයා ය.මේං මෙච්චර ලොකු සහතික ෆයිල් එකක් ඇති අතර සේරම ක්‍රීඩාය.ඉස්සරහ දොර ගාව සිට ගේට්ටුව ගාවට ගියත් හති වැටෙන මට ඒවා එකල හෙන දේවල් ය.
      එක දවසක ගෙදර ඇවිත් තාත්තාගෙන් හිස් සිරිංජර් ගොඩක් ඉල්ලන් ගිය එතුමා ඊලඟ දවසේ මං එහෙ යද්දී ඒකෙන් බුල්ඩෝසරයක් හදා තිබිණි.පාසල් ප්‍රදර්ශනයකි.මං මට ඒක දෙන්නැයි කියූ විට මට පුම්බා ඔහු ගෙට ගියේ ය.ඒ හැටිය.රකුසු මුහුණක් තිබූ ටෙඩියෙක් එහෙ සිටියේ ය.ඒක මට ඉල්ලුවාට දීලා නැත.අර හෝම් සයන්ස් වලට හදන ලස්සන බොනික්කෙක් ඉඳලා ඇත.මට ඒක දුන්නේ ද නැත.ඒ කාලේ මට ඕවාට හෙන තරහය.
   අයියාට ලස්සනට චිත්‍ර ඇඳීමට එදා ඉඳන් පුලුවන් ය.මං එහේ ගියද මුලින්ම අදින්නේ එතුමාණෝගේ චිත්‍ර පොතය."අයියේ මේ ඔයාද ඇන්දේ" කියා ඇස් කටේද කට කනේද දමාගෙන මම එවා බලමි.කෙලින් එක ඉරක් ඇඳගන්න එකල මට බැරි නිසා මට අයියා දෙවියා ය.😝
    සා.පෙල සමත්වූ නිසා ලොකු අම්මා එයාට කොම්පියුටරයක් ගෙනත් දුන්නේ ය.පාසලේ කම්පියුටර් ලැබ් එක අස්සේ රිංගාගෙන ඒකේ කෑලිම ගලවන්න හදන නිසා පුදුමාකාර කම්පියුටර් උනක් එකල උන්දෑට තිබිණි.මට ඉතින් ඒ කාලේ ඕකත් මැජික් ය.වින්ඩෝස් 98 වලින් බලි ඇදීමට මට ඉගැන්වූයේ අයියා ය.ඊට එහා එකක් කරන්න මම එකල දැන සිටියේ නැත.
    සුපර් මාරියො ගහලා මට කවදාවත් උන්දෑ එක්ක දිනන්න බෑම ය.බල්ලා වෙනුවෙන් කුරුල්ලෝ දඩයම් කරන්න වෙඩි තබන්නටද ඔහු මට උගැන්වී ය.ඒත් මට ඒකා පරද්දන්න බැරි විය.ඒ කාලයේ ඔය වෙඩි තබා කුරුල්ලන් මරන ගේම් එක අපට උණක් වී තිබිණි.
    වෙසක් එකට තොරන් ගහන්නද ,කූඩු හදන්නද,උණ බට වෙඩිලි හදන්නද අයියාට ඒ කාලේ හරියට ඕනැ ය.ඒවා කරන්නට ලොකු අයියාද සපෝට් ය.ක්‍රිෂ් 2 ආව කාලයේ කොහෙන්දො හොයා ගත් කැම් කොපියක් ගෙනවිත් මට බලන්නට දුන්නේද එයා ය.
   අපේ අයියා ඇවිල්ලා සූර පප්පා ඩයි හාට් ෆෑන් ය.මට ඔය සේරම පිස්සු බෝ කරන්නේ එතුමාණෝ නිසා පසු කාලීනව මට ද එය බෝ විය.ඒ කාලෙ මොන කාටුන් එක ගියත් එයාට ලොකු වූයෙ පිස්සු පූසාත්,දොස්තර හොඳ හිතත් ය.කලු විතාරණලා,අරවින්දලාට එහා ක්‍රිකට් ටීම් එකක් නැත.කැන්ඩොස් චොක්ලට් වලට එන ස්ටිකර් වලින් පොත් වැහිලා ය.හැබැයි මට දෙන්නේ නැත.😏
      සූර පප්පා උමතුව තදින් වැලඳුනු කාලයේ සූර පප්පා ද,ජිම් පප්පාද,වෙද පප්පාද ලොකූවට ඇඳගෙන ලඟ තබා ගත්තේ අයියා ය."ගෑණු ලමයින්ට කරදලේ.. අල චූටි කූකූටයි ආදලේ "කියමින් ගේ වටේ ඇවිදින්නට මට ඉගැන්නූවෙ අයියා ය.ඉතින් මම මුලු දවසම ඕක කියමින් ගේ පුරා ඇවිදිනවා යැයි අම්මා කියයි.
   කොහෙන්දෝ මන්දන්නේ නැති දිහාවකින් ඔහු සූරපප්පා පොතක්ද උස්සන් එයි.අමුන අමුනා අකුරු කියොන මට ඒ පොඩි අකුරු පොත් බැරි නිසා සූරපප්පාගේ ද,ලොකු පප්පාගේද ස්ටිකර් හදා දි මාව ශේප් කරයි.
   එක දවසක් ඔහු මට ටීවී එකක් හදා දුන්නේ ය.ඒ පත්තර කොල,කාටුන් අනන් මනන් එකට රෝල් කර ඒවා කෝටු දෙකක ඔතා ලොකු පෙට්ටියක් තුල දමලා ය.ඒ කෝටු කැරකෙන විට ටීවී එකේ රූප පේන්නට ය.සෙල්ලම් එකක් ය.මා ෂර්ලොක් හෝම්ස් පිස්සෙක් කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ ද පිටුපස සිටි මහා සෙවණැල්ල අපේ අයියන්ඩීම ය.ඔහු මට දියමන්ති ඔටුන්නේ පිටු 5ක් කියවන්න දුන්නේ ය.මම පසුදා ෂර්ලොක් හෝම්ස් පොත් තුනක්ම නාහෙන් අඬා අම්මාට කියා ගෙන්වා ගතිමි.

"මන් දන්නවනේ..තමුසේට පොඩ්ඩක් පිස්සුව බෝ කරාම ඇති " 😁😁

ඒකා විරිත්තමින් පසුව කීවේ ය.හැබැයි පසු කාලීනව එතුමාණෝ සතු ෂර්ලොක් හෝම්ස් පොත් ද මට තියාගන්නටම දුන්නේ ය.
     ඔය ඇමතුම් බාසාවද එහෙමය.දුරක වාගේ නං අයියේ යැයි කියමි.ඒකාද එහෙම ය.නංගි කිව්වොත් මට නිකන් ෂොක් එකටම දවස් දෙක තුනකට නින්ද එන්නේ නැත.ඉස්කෝලේ යන කාලයේ සත්තු වත්ත ලඟ වාගේ තියන් මම ඔහුට බනිමි.එයත් එහෙමය.මගේ මොට්ටකමකට මල පැන්න විට "නෑ ගොන් බූරුවෝ,ගොන් අලියෝ "වගේ නනාප්‍රකාර යෙදුම් ඒකාට ඇත.හැබැයි වරෙං,පලයං කවදාවත් නැත.ඒ ඇරුනාම මගේ හදිසි ඇමතුම් සතේකට මායිම් නොකරන නිසාද,නම්බර්ස් මාරු කර දුරකථනය ඔස්සෙ බයිට් කිරීම් නිසා අර එලිසබෙත් රැජිණගේ නාමයෙන් වාගෙ මං දැන් පටන් ගන්නේම තාත්තාව මුලින් තියලා ය.නැත්තං බැරි ය.
      අපේ තාත්තා ටද පස්සෙ ආව එකාට වඩා මුලින් ආව එකා ලොකුය.ඉතින් උණට,කැස්සට,අව්වට, වැස්සට චූටී පුතා මිස මේ චූටී දුව හරියන්නෙ නැත.ඒකා කියන්නෙත් මං කියන එකමය.ඒත් මට වඩා ඒකා ෂුවර් ය."මට ඉතින් එයාට වගේ රැවුල නෑනෙ" කියා මං පුම්බන්නට අරන් දැන් බොහො කල් ය.😏
       තාත්තා ගේම වෘත්තිය තෝරාගෙන පරම්පරාව කන්ටිනියු කරන මේ මහතා දැන් අලුත් එකක් පටන් අරන් ය.ඒ "ඔය නංගි දන්නෙ බාප්පේ.. IT නේද කරන්නෙ තමුසෙ ...කියල  දෙනවකො "කියා මට බාරදෙන්නට ය.තාත්තා ගේ ස්මාට් ජංගම දුරකථන ගැටලු යනු මට තව අවුරුදු බර ගණනාවක් බැනුම් ඇසිය හැකි ටොපික් එකකි.ඒත් ඉතින් ඒ චූටි පුතා මිස අපේ තාත්තාට මාව ඒවාට හරියන්නේ නැත.
          මඩ ඇතිය.මට මහ ගොඩක් නැත.අපේ ගෙදර චරිත කතා ලියන්නට ගියවිට වැඩියෙන් ඉන්නේ පිරිමි ය.මොකක්දෝ එහෙකට මං මුල කීවාක් මෙන් උතුමාණෝ ත් මාත් ඉපදුනේ අම්මලා දෙන්නෙක් ගේ වීලා ය.කොච්චර පණ්ඩිතකන් කීවත් අදද කම්පියුටරයේ පොඩිම අවුලේ සිට ජීවීතයේ ලොකු ලොකු අවුල් වලටද තාත්තා ට පසු කියන්න ඉන්නේ ඔය ඩබල ය.චූටි අයියා මට කවදත් ලඟ ය.හැබැයි ඕපන් නැත.ඒකා තේරුම් ගැනීමත් එක කලාවකි.ඉඳලා හිටලා ෂොට් එකක් වැදී සීරීයස් වෙන යාලුවො වාගෙ සීරීයස් වෙන අවස්තා එමටය .(බිව්වා කියා වැරදී වැටහීම් නොගන්න.ඒකා බොන්නෙ නැත.මන් කොහොමත් නැත.උදාහරණ පමණි.)අන්න එවෙලෙට මොකවත් කීවොත් මිසක් ඊට එහා නැත.
        හැබැයි හරි වගකීමය.වගකීම්කාර බාප්පෙක් ය.මල්ලියෙක් ය.අයියෙක් ය.පුතෙක් ය.ඒ හින්දා කොච්චර හැදුවත් මට එතුමාණෝ වගේ වෙන්න බැරිය.මං එච්චර මොට්ට ය.ඒ වාගෙ වෙන්ඩැයි අපේ තාත්තා මට කීවාට මට එහෙම වෙන්න බැරි ය.ඒ අතින් අපේ අයියා ටක්කෙටම හරි ය.ගොන් බූරූ තඩියෙක් වී ඒකාගෙ පොරත්වය බැලුවාට දුකක් මට දැන් නැත.ඒ ඒක බලන්න වටිනාම එකක් වන නිසා ය.

#මානි ✒️